Mijn visum zou binnen een paar dagen verlopen dus het was tijd voor mij om richting een ander land te gaan. Loas. Vanaf Bangkok heb ik de nachtbus gepakt naar Chiang Mai, samen met een Nederlands stel die in hetzelfde hostel zaten in Bangkok. Die bus hebben we trouwens maar net gehaald. Het verkeer richting het busstation was gekkenhuis en de tuktuk kwam er maar moeilijk doorheen. Eenmaal aangekomen bij het busstation moesten we nog de juiste bus vinden, niet zo moeilijk leek ons. Dat viel vies tegen want ik geloof dat er wel 1000 bussen stonden, en niks is goed aangegeven. Ook moesten we nog inchecken, wat helemaal aan de andere kant bleek te zijn. Uiteindelijk toch gevonden en 2 minuten later vertrok de bus. In Chiang Mai had ik 1 nacht geboekt in een hostel, welke achteraf het hostel bleek te zijn waar ik met Songkran een tijdje heb gestaan. Die dag maar gelijk een tour voor de volgende dag geboekt om naar Laos te gaan. De tour duurde 3 dagen, 1 dag met de bus en 2 dagen met de slowboat. Om 10 uur werd ik opgehaald om naar een grensplaatsje te gaan dichtbij de grens met Laos. Daar hebben we overnacht en de volgende dag zijn we de grens overgegaan naar Laos. Dit is allemaal prima geregeld en al met al duurde het niet echt lang voordat we op de boot zaten. Het was een uur of 5 varen naar de eerste stop waar we zouden overnachten. Het was gezellig op de boot en we hebben met een aardige ploeg wat zitten kaarten.

Eenmaal aangekomen bij de plek waar we zouden overnachten werden we overrompeld door lokale mensen die ons een slaapplek wilde verkopen. Na een beetje onderhandelen hebben we met 4 mensen een kamer kunnen regelen voor 50 eurocent per persoon. Serieus, 50 eurocent voor een overnachting. Nu denk je natuurlijk, dat zal wel een varkensstal ofzo zijn maar niks is minder waar. Een prima bed, ventilator en badkamer in de kamer. Meer heb je niet nodig. S’avond hebben we bij een Indisch restaurant gegeten en daarna nog wat biertjes gedronken bij de Happy Bar, de enige bar in town. De volgende dag moesten we de boot weer op om richting Luang Prabang te varen en zou iets van 6 uur duren. De tocht met de boot viel uiteindelijk niet echt tegen, ik had het erger verwacht. Je vaart door een prachtig landschap met bergen om je heen. Ik had in Luang Prabang al een hostel geboekt voor 4 nachten. Dit zelfde hostel hadden 2 Nederlandse meiden ook geboekt die al vanaf Chiang Mai in dezelfde bus als ik zaten. Die dag dat ik in Luang Prabang aankwam heb ik niet veel meer gedaan. Ik ben met 2 Ierse en 1 Engelse gast wat gaan eten in het centrum maar daarna weer naar het hostel gegaan en mijn bed ingedoken. De volgende dag hadden we het plan om een scooter te huren en naar de Kuang Si watervallen te gaan, met het groepje van de slowboat welke bestond uit 2 Nederlanders, 2 Ieren, 1 Engelse en 2 Duitsers. Bij het hostel konden we scooters huren, super. Wel wat duurder dan in Thailand maar goed. Ik had al wat slechte verhalen gelezen over scooter verhuurders in Laos en dat je nooit je paspoort moest afgeven. Hier vroeger ze wel om dus na een tijdje praten vertelde we ze dat ze de scooters maar weer terug moesten brengen en kregen we ons geld netjes terug. Toen hebben we maar een tuktuk aangehouden die ons naar de watervallen zou brengen. Dat was nog goedkoper ook dan een scooter huren en de beste man zou 2 uur op ons wachten om ons weer terug te brengen. De Kuang Si waterval is prachtig en het water is een aparte maar mooie kleur blauw. Na 2 uur rondlopen en zwemmen hebben we de tuktuk weer terug gepakt en in de avond nog wat gegeten in het centrum. De volgende dag ben ik wat rond gaan lopen in Luang Prabang en heb nog 2 tempels bezocht waarvan 1 bovenop een berg in het midden van de stad. Een aardige klim maar het was het wel waard met het uitzicht vanaf de berg. De dag erna heb ik lekker een keer helemaal niks gedaan, behalve uitslapen en netflix kijken. Is ook wel eens een keer lekker. Daarbij komend dat iedereen van het groepje waar ik mee optrok vertrokken was. Een paar van het groepje zou ik in Vang Vieng weer tegen komen.

Na de luie dag ben ik ook vertrokken naar Vang Vieng ,een 5 uur durende rit in een mini busje met een kamikaze chauffeur. Rond de middag kwam ik aan en in zat toevallig in hetzelfde hostel als de Eamon en Sean, de 2 Ieren die ik had leren kennen van de slowboat. Die middag ben ik met hun mee gaan tuben. Hier staat Vang Vieng bekend om. Tuben is in een oude binnenband ban een vrachtwagen over de rivier dobberen en van barretje naar barretje gaan. Eigenlijk is het niks meer dan zuipen… Rond 13:00 beginnen met tuben, rond 20:00 terug zijn in het stadje, even snel eten en weer de kroeg in. De volgende dag wist ik niet zo goed wat te doen, en Eamon en Sean ook niet dus hebben we besloten weer te gaan tuben, haha. Het was niet zulk lekker weer maarja, paar drankjes erin en gaan. Voor dat we gingen tuben kochten we een fles whisky en een fles cola per persoon. De fles cola half leeg drinken en daar de whisky bijgooien. Prima drankje om al dobberend de rivier over te gaan in de tube. Een fles whisky koste nog geen 2 euro, maar dat proefde je ook wel. Volgens mij was het aardig chemisch want na het mixen met de cola ontstond er een soort menthos effect waardoor af en toe de dop van de fles af knalde. Het tuben zelf was erg leuk. Bij en barretje hebben we nog een potje gevoetbald met een paar lokale jongelui. De volgende dag voelde ik mezelf niet al te best, gek he, dus heb ik niet veel gedaan. Het leek me verstandig om een paar dagen geen alcohol te drinken omdat ik mezelf de laatste dag dat ik geen bier ophad niet meer kon herinneren.

De volgende dag had ik de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik heb mezelf laten vertellen dat hier niet veel te beleven is dus had ik maar 2 nachten geboekt. In Vientiane ben ik een middag door de stad gaan lopen en wat tempels etc bezocht maar geen van alle was bijzonder. Behalve de Arc de Triompf van Loas was wel mooi om te zien. Ook moest ik pinnen, wat nog een hele opgave bleek te zijn. Ik heb zo’n 20 ATM’s geprobeerd maar geen van alle werkte. Alleen de wereldwijd bekende banken werkte, waarvan er volgens mij maar 3 van zijn in heel Laos. In Laos ben je trouwens al heel snel miljonair. 1 miljoen Laotiaanse Kip is namelijk 110 euro. Na Vientiane stond het volgende land op de planning, Vietnam.

Vanuit Vientiane ben ik naar Hanoi gevlogen. In Vietnam ben je nog sneller miljonair want daar is 1 miljoen Vietnamese Dong maar 40 euro. De 2 Ieren en nog 2 andere Engelse meiden waarmee ik in het hostel zat in Vientiane hadden dezelfde vlucht naar Hanoi. Ik had via het hostel wat ik geboekt had een auto geregeld die mij kwam ophalen vanaf het vliegveld omdat taxi’s niet te vertrouwen zijn en je zomaar afzetten bij een ander hotel. Het hostel in Hanoi had elke dag vanaf 18:00 tot 19:00 gratis bier. Na 3 dagen niet gedronken te hebben heb ik er hier toch maar weer eentje genomen. Ik ben in Vietnam ook gelijk gestopt met die gekke malaria pillen waarvan je mega aan de schijt raakt heb ik het idee. Heel Laos heb ik last van mijn stoelgang gehad, om het netjes te houden. Toen ik gestopt was met die pillen was het over. In Hanoi heb ik een paar leuke dagen gehad. Ik heb een oude gevangenis bezocht, het oorlogsmuseum, het Mausoleum van Ho Chi Minh waar ik helaas niet naar binnen kon en het Ho Chi Minh museum. Allemaal erg leerzaam over de geschiedenis van Vietnam. Op een zondag, de zondag dat Ajax heel misschien kampioen zou worden en Max Verstappen hopelijk een net zo’n goede prestatie neer zou zetten in de Formule 1 in Spanje als het jaar ervoor, ben ik een pub gaan zoeken waar ik dit beide kon zien. Die pub was redelijk snel gevonden en ik zat er ruim op tijd klaar voor. Sean en Eamon zijn ook nog langs geweest, die zouden de volgende dag weer verder gaan dus die zal ik niet meer zien als het goed is. De pub had een mega scherm hangen en nog veel meer tv’s eromheen. Hierdoor kon ik mooi de F1 en Ajax tegelijkertijd kijken. Er waren nog een handje vol Nederlanders. Later heeft kerel van de bar er nog voor gezorgd dat we ook Feyenoord nog konden kijken om alles maar goed bij te houden. Wat een fantastische dag had kunnen zijn bleek een ramp te zijn. Ajax wint, maar Feyenoord ook dus helaas Ajax geen kampioen. Als klap op de vuurpijl knalt Max er in de eerste ronde ook vanaf. Dramatische dag voor de sport geschiedenis in Nederland. De ochtend erna had ik een kook cursus geboekt. De Vietnamese keuken is de lekkerste die in tot nu toe heb meegemaakt in Azië. Ik was de enige in de cursus haha. Eerst ging in met het vrouwtje van de cursus achterop de scooter naar de lokale markt om verschillende ingrediënten te kopen. Daarna weer terug om alles in elkaar te flansen. Ik heb uiteindelijk best wel veel gemaakt namelijk; Beef noodles, fresh springrolls met dip sausje, fresh papaya salade en koffie met ei. Koffie met ei ja, gek he. Maar erg lekker kan ik je vertellen. Na de kookcursus heb ik in het hostel nog wat series gekeken en een potje gekaart met een Nederlander die op zijn vlucht moest wachten. Uiteindelijk kwam er een kerel van het hostel bijzitten die wou spelen om geld. Prima hoor, 20.000 per potje. Het spel ging wel snel maar uiteindelijk had ik iets van 200.000 Dong gewonnen.

Die avond moest ik bij Friends Travel Vietnam zijn, daar had ik een tour geboekt naar Sapa, een gebied in Noord Vietnam welke bekend staat om zijn rijstvelden. Die avond de groep ontmoet waarmee we die zelfde avond in de nachtbus / slaapbus zouden vertrekken. Toevallig, alleen maar Nederlanders. De eigenaar van Friends Travel is een Nederlander dus komen er veel Nederlanders op af. Die avond zijn we dus de nachtbus ingestapt voor een tocht van ongeveer 6 uur. Die bussen hebben gewoon bedden, stapelbedden zelfs. Tot mijn verbazing lag het best comfortabel maar echt geslapen heb ik niet, helaas. De bus was echter al 2 uur van te voren op bestemming en we konden gelukkig nog blijven liggen in de bus voordat we naar het hotel moesten om te ontbijten. De eigenaresse van het hotel was de schoonzus van de eigenaar van Friends Travel, en hij had ons al gewaarschuwd voor zijn ‘drukke’ schoonzus. Het vrouwtje was erg beleefd, vriendelijk en inderdaad erg druk. Na het ontbijt moesten we ons klaarmaken voor een hike door de rijstvelden, een tocht van ruim 15 kilometer. Omdat het geregend had waren sommige stukken erg glibberig maar verder was de tocht niet zwaar. We liepen door prachtige rijstvelden en vanaf het begin liep er een groep vrouwen mee van een lokale stam gekleed in traditionele kleding. Toen we bij een lokaal restaurantje lunch kregen bleek het waarom de vrouwen met ons mee liepen. De manden die ze op hun rug droegen gingen open en wij moesten en zouden wat van ze kopen. Ik had al snel een goede deal te pakken, een hamam doek voor 4 euro. Ze begon op 12 euro maar dat heb ik aardig naar beneden weten te praten. Bij de rest van de groep ging het afdingen niet zo goed, wat een hilarische voorstelling voor mij was, haha. Aan het einde van de middag zat de hike erop en kwamen we aan bij een Homestay. Dat is een soort hostel, maar dan bij een lokaal iemand thuis waar we de nacht verbleven en lekker te eten kregen. Het huisje had een balkon met prachtig uitzicht over de vallei en rijstvelden waar we eerst een paar biertjes hebben gedronken. De eerste dag hebben we goed weer gehad, gelukkig ook zonder regen. De volgende dag stond er weer een hike op het programma van zo’n 12 kilometer. Vandaag regende het helaas wel maar dat mocht de pret niet drukken, poncho aan en gaan. Door de regen waren de paden wel iets moeilijker begaanbaar. Op een gegeven moment moesten we van de weg af en naar beneden richting de rijstvelden. Iedereen bleef afwachtend staan waarop ik besloot maar als eerste te gaan, en dat heb ik geweten. Met een stok in mijn handen voor een beetje evenwicht maakte ik mijn weg al glibberend en wankelend naar beneden. Tot ik mijn voet ergens neerzette en meteen weggleed. Oh jee dacht ik, dat wordt een modderbad. Maar op de een of andere manier heb ik het voor elkaar gekregen om op mijn voeten te blijven staan terwijl ik toch een meter of 3 naar beneden tuimelde. Iedereen lachen natuurlijk maar ik stond nog. Nog geen 2 minuten daarna ging er achter mij iemand anders wel hard onderuit, met schaafwonden op de knie en bil als gevolg. Onze tour guide pakte wat planten bij elkaar en sloeg er eens op en smeerde daar de wonden mee in. Het bloede stopte wel, good old nature. Door deze glijpartijen heeft de gids besloten een makkelijkere route verder te nemen want het zou alleen maar moeilijker worden. Ik had wel door willen lopen op het moeilijkere gedeelte maar voor sommige van de groep was dat gewoon niet verstandig dus zijn we het makkelijkere pad op gegaan. Aan het einde van de wandeling zijn we terug gebracht naar het hotel waar we konden opfrissen en avondeten.

Die avond zouden we de nachtbus weer in stappen om terug te gaan naar Hanoi, waar we rond 4 uur in de nacht aan kwamen. Bij Friends Travel is het goed geregeld en hebben ze bedden klaarstaan waar je nog een paar uurtjes kan tukken. De volgende ochtend had ik een tour geboekt naar Halong Bay, samen met 4 Nederlanders van de Sapa tour, Klaartje, José en Daniel. We werden in de ochtend opgehaald en na een bus tocht van zo’n 3 uur stapte we op de speedboot die ons naar de grotere boot bracht. Het was relatief goed weer, geen felle zon maar ook geen regen. We zijn door Halong Bay gevaren en hebben volgens de gids 80% van de eilanden gezien. We stopte om te kajakken en konden laten nog zwemmen. Einde van de middag kwamen we aan bij ons verblijf, een onbewoond eiland met een paar hutjes en 2 doorm rooms. We hebben die avond heerlijk te eten gekregen, beste eten in tijden. Na het eten werden nog wat spelletjes georganiseerd en om 12 uur was er een kampvuur aan het strand. Kan slechtere avonden bedenken. De volgende ochtend hebben we niet zo veel gedaan en na de lunch werden we opgehaald om terug te gaan naar Hanoi. Daniel en José hadden een pakket gekocht bij friends travel en ik heb besloten om bij hun aan te sluiten omdat dat pakket veel dingen bevatte die ik zelf anders ook wou doen. Later besloot Klaartje ook mee te gaan en zouden we tot aan Hoi An met zijn vieren reizen.

De volgende stop was Ninh Binh en we verbleven in Tam Coc. Vanuit Hanoi zijn we hier met de bus gekomen. We zouden 1 volle dag in Tam Coc zijn en die dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen. We zijn uiteindelijk bij een berg beland en zijn naar boven geklommen, een aardige klim maar absoluut de moeite waard. Prachtig uitzicht over het Karstgebergte. Vanuit Tam Coc hebben we de nachttrein gepakt naar Dong Hoi. Dit was een van de leukste treinritjes die ik heb meegemaakt. We hadden een eigen kamer met z’n vieren. De kamer was best wel luxe ten opzichte van de rest van de trein. Wij hadden een prima bed, elektriciteit, een lampje en nog een tafeltje. De trein zelf was het tegenovergestelde, zo oud als maar zijn kan. Onze coupe zat ongeveer in de midden en om drinken te halen moesten we helemaal naar voren lopen. Hoe verder je naar voor liep, hoe primitiever de zittingen etc werden. Onze kamer had dus 4 bedden in, 2 boven elkaar. De volgende coupe had kamers met 6 bedden. Mensen zaten letterlijk in en op elkaar gevouwen. De coupe daarna had stoelen met redelijke bekleding, zag er nog prima uit maar de coupes daarna hadden houten banken waar mensen op de grond sliepen, kinderen op de grond sliepen. Heel apart om te zien. Wij waren volgens mij ook de enige toeristen in de trein waardoor we veel aangestaard werden en opmerkingen over onze lengte kregen. Allemaal wel op een hele vriendelijke manier hoor, de Vietnamezen zijn erg vriendelijk. En in de voorste coupe zat al het personeel te chillen, sommige lagen te slapen. De westerlingen wilde wel een biertje dus zijn we een paar keer heen en weer gelopen, af en toe moest je over een menselijk obstakel heen maar dat ging prima. Het personeel voorin de coupe zat lekker te roken dus Daniel en ik vroegen of wij ook mochten roken. Ja geen probleem werd ons verteld, gewoon bij de deur tussen de coupes in, daar mag je roken. Haha, nog nooit meegemaakt.

Eenmaal aangekomen in Dong Hoi werden we opgehaald door iemand van het hotel. Super chill om niet een taxi te hoeven zoeken en gewoon in te kunnen stappen. Ik was er wel blij mee dat ik tot aan Hoi An alles in een keer als pakket heb gekocht, het is wel eens lekker om even niks zelf te regelen en gewoon het schema te volgen. In het hotel in Dong Hoi kregen we ontbijt en een uur later werden we opgehaald om naar de grotten te gaan. Vandaag zouden we twee grotten bezoeken, Paradise Cave en Dark Cave. In de ochtend hebben we de paradise cave bezocht. Een mooie grot, maar door de naam had ik wel wat meer verwacht, ook was het super druk met toeristen. Na deze grot zijn we naar de volgende gereden waar we eerst lunch kregen. Na de lunch gingen we dus met naar de dark cave. En wel op een hele leuke manier. Ziplinend namelijk. Er was namelijk wel een dingetje, als je meer dan 90 kilo zou wegen mocht je niet mee en moest je met de kano naar de grot toe. Omdat ik tijdens mijn reis nou niet echt gesport heb of iets en vooral lekker eet en drink was ik er niet zeker van of ik nog steeds onder de 90 kilo zou zitten… Voordat je in het harnas gehesen werd moest iedereen op de weegschaal, een confronterend momentje, maar ik zat nog prima onder de 90 kilo hoor, geen probleem dus. Er werd ons verteld dat dit je langste zipline van Vietnam was. Aan het einde van de zipline moesten we nog een stukje zwemmen naar de ingang van de grot. We kregen allemaal een helm met een lampje omdat de grot echt pikdonker was. Na een tijdje lopen kwamen we bij een modderpoel waar we ons zelf helemaal insmeerde met modder. Eenmaal uit de grot konden we ons al zwemmend van de modder ontdoen en gingen we een stuk met de kano terug naar ongeveer het begin van de zipline. Daar was een soort speel terrein gemaakt met obstakel banen over het water. Hier hebben we ons nog een tijdje uitgeleefd en aan het eind van de middag gingen we het busje weer in om terug te gaan naar Dong Hoi. Hier hebben we in de avond nog heerlijk gegeten bij een lokaal restaurantje met de beste en schattigste Vietnamese serveerster ooit. We hadden een fles rode wijn besteld maar we kregen hem koud, wat hier normaal is. De serveerster excuseerde haarzelf hiervoor, ze vertelde dat ze haar baas probeert wijs te maken dat rode wijn niet koud hoort maar die daar niks van wil weten. De serveerster had duidelijk verstand van de horeca en probeerde alles volgens de etiketten te doen, erg leuk. Haar Engels was ook bijzonder goed.

De volgende dag werden we weer op de trein gezet naar Hue. Deze treinrit duurde maar een uur of 3 en we waren rond de middag in ons hotel in Hue. Hier hebben we lekker aan het zwembad gelegen en aan het einde van de middag zijn we naar een verlaten waterpark geweest. Er is 3 miljoen dollar geïnvesteerd in het waterpark maar op een gegeven moment is de bouw gewoon gestopt en is er niet meer naar om gekeken. Het is een super groot verlaten terrein met af en toe een paar glijbanen. Je kon overal naartoe lopen en op de glijbanen klimmen. Een bijzondere ervaring. De volgende dag werden we bij het hotel opgehaald door onze Easyriders om naar Hoi An te rijden. Easyriders zjin lokale Vietnamezen waarbij je achterop de motor stapt om naar je volgende locatie te komen. De tassen gaan ook gewoon mee achterop de motor. We zijn onderweg een paar keer gestopt waaronder bij een waterval waar even lekker konden afkoelen en een duik nemen. Daarna zijn we de Hai Van Pass opgegaan, ook wel bekend als de Top Gear Route. Een prachtige weg door de bergen met uitzicht op de zee. Rond de middag zijn we gestopt bij een lokaal restaurantje en heb ik de lekkerste beef noodles tot nu toe op. We stopte elke keer wel net op tijd, na een tijdje achterop zitten gaat alles zeer doen jo, je benen, je reet. Je weet jezelf op een gegeven moment geen houding meer te geven. We werden afgezet bij ons hotel in Hoi An en afscheid genomen van onze Easyriders.

In Hoi An ben ik uiteindelijk 3 nachten gebleven en hier zouden onze wegen ook weer scheiden. Klaartje zou hier langer blijven en Daniel en José zouden direct naar Ho Chi Minh vliegen. Dat dachten we eerst maar ik heb Daniel en José een beetje over kunnen halen om ook een motor te kopen. De dag met de Easyriders was zo goed bevallen dat een eigen motor wel ideaal leek om door te reizen. Ik ben uiteindelijk bij een Vietnamees terecht gekomen die motoren verhuurde. Het fijne hieraan is dat als je problemen krijgt, alle kosten voor reparaties betaald worden door de verhuurder. Hier hebben we uiteindelijk 3 motoren gehuurd en zijn we 3 dagen later op onze eigen motor gestapt. Hoi An is trouwens een leuk en levendig stadje. Hier wordt je dood gegooid met kleding winkels waarbij je alles op maat kan laten maken voor een leuk prijsje. Na 3 dagen zijn we dus op de motor gestapt en zouden we met zijn drieën helemaal naar Ho Chi Minh City rijden. We hadden zo’n 10 dagen hiervoor uitgetrokken, wat prima leek. De eerste dag was het een beetje wennen aan de motor en aan het verkeer dus die dag hebben we niet veel kilometers gemaakt maar zijn we wel zonder problemen bij onze bestemming gekomen, een plaatsje genaamd Kham Duc. 108 kilometer gereden op de eerste dag, prima. De volgende dag wilde we doorrijden naar een plaatje genaamd Kontum, 129 kilometer verderop. Dat hebben we helaas niet gehaald die dag omdat mijn motor problemen kreeg. Op een gegeven moment gingen we alleen maar berg op en het begon ook te regenen en op dat moment kreeg mijn motor problemen, hij stotterde heel erg en ik kon niet goed meer rijden. We zijn bij een soort rustplek voor vrachtwagen chauffeur gestopt en John van het motorbedrijf gebeld en gevraagd wat we moesten doen. Die vertelde dat er iets verderop een mechanic zat en dat ik daar maar heen moest rijden. Dat stukje heeft 45 minuten geduurd en ook het zoeken naar de mechanic duurde wel even. Na een tijdje was de motor weer gemaakt en konden we verder rijden. Het was helaas al laat dus besloten we een guesthouse op te zoeken en hier maar te overnachten in een plaatsje genaamd Dak Glei. Het leuke van deze route is wel dat op de meeste plaatsen waar we komen echt de enige toeristen zijn. Voor nu laat ik het hier even bij, het is weer een aardige lap tekst geworden besef ik net. Later meer over het motor avontuur want die is nog lang niet voorbij.