Part 7: Final chapter

Met nog 3 weken te gaan was het weer tijd voor het volgende en laatste nieuwe land, Cambodja. Vanaf Ho Chi Minh stad heb ik de bus gepakt naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. De reis duurde alles bij elkaar zo’n 6 uur. Bij de grensovergang werd alles netjes voor ons geregeld en we waren er zo doorheen. Van iemand anders hoorde ik dat het er erg rustig was en dat het normaal meestal wel 2 uur duurt voordat je de grens over bent. Dit keer duurde het maar een half uurtje, dus dat valt mee. Ik Phnom Penh ben ik 3 nachten gebleven. Hier heb ik de Killing Fields en het genocide museum bezocht, ook wel de S21 Gevangenis genoemd. Voor de mensen die het niet weten, Cambodja heeft een verschrikkelijke geschiedenis achter de rug. In de periode van 1975 – 1979 was Pol Pot aan de macht met zijn Rode Khmer-leger. Hij wilde een zelfvoorzienend land en verdreef daarom iedereen uit de steden naar gevangenissen en werkkampen. Mensen die maar enigszins slim waren, een opleiding hadden, doctor was of simpelweg een bril droeg werden naar de gevangenissen gestuurd en daar gemarteld en later naar de Killing Fields gestuurd om vermoord te worden. Pol Pot kon alleen mensen gebruiken die hard konden werken. De eerste stop was de gevangenis S21, welke hiervoor diende als school. In de periode vanaf 1975 – 1979 zijn hier ongeveer 20.000 gevangenen geplaatst en vaak wel 3 keer per dag gemarteld. Het doel van de martelingen was dat ze schuld zouden bekennen aan een misdrijf of dat ze voor de Amerikaanse CIA werkte, terwijl deze mensen nog nooit van de CIA gehoord hadden. Veel gevangenen hebben dit uiteindelijk toch toegegeven omdat ze niet meer wisten wat ze moesten doen. De audio tour door de gevangenis was erg aangrijpend en je kreeg een heel goed beeld welke gruwel daden hier hebben plaatsgevonden. De volgende stop was de Killing Fields en ook daar kreeg je weer een audio tour. Het is raar om door een plek te lopen waar zoveel mensen op brute wijzen om het leven zijn gebracht. Kogels werden niet gebruikt omdat te veel lawaai maakte, ondanks de grote speakers op het terrein die de hele dag communistische muziek afspeelde om boven het geschreeuw van de mensen uit te komen. In plaats van kogels werden knuppels, schoppen en dargelijken gebruikt om de mensen mee te vermoorden. Daarna werden ze in een massagraf geduwd en vervolgens overgoten met een chemisch goedje wat de stand van de lichamen maskeerde. De meest verschrikkelijke plaats daar is waarschijnlijk de Killing Tree en het massagraf ernaast. Het volgende kan schokkend overkomen voor sommige mensen, u bent gewaarschuwd. Dit is wat er bij de Killing Tree gebeurde; Vrouwen werden ontdaan van hun kleding en terwijl ze toe moesten kijken hoe hun kinderen en baby’s tegen een boom dood werden geslagen en vervolgens voor hun voeten gegooid werden en daarna zelf vermoord werden. Werkelijk onmenselijk wat hier is gebeurd. In totaal zijn er in die periode ruim 2 miljoen van de toen 7 miljoen Cambodjanen vermoord, door hun eigen volk nog wel. Er is nog veel meer te vertellen over deze periode in Cambodja maar dat ga ik niet allemaal vertellen. Ik raad het wel aan om eens op te zoeken.

Ik ga het weer over leuke dingen hebben. De volgende stop was Sihanoukville. Dit is eigenlijk meer een soort hub om naar de eilanden Koh Rong en Koh Rong Samloem te gaan. Ik ben 1 nachtje in Sihanoukville gebleven en heb de volgende ochtend de boot gepakt naar Koh Rong Samloem waar ik 3 nachten geboekt had. Koh Rong Samloem is een eilandje van 9 km lang en 4 km in breed, een klein eiland dus. Er zijn hier geen auto’s, beperkt elektriciteit, geen warm water, geen wifi en ook geen pinapparaten. Ik gingen dus even terug in de tijd, en wat is dat lekker zeg. Die middag ben ik meegegaan op een boot tour van het hostel en hebben we op 2 plekken kunnen snorkelen. Daarna kregen we een vislijntje en konden we vissen. De vangst ging later op de BBQ. Ik heb uiteindelijk 2 vissen gevangen. Terwijl we aan het vissen waren konden we genieten van de zonsondergang en zijn later nog naar een plek gevaren om de zon helemaal onder te zien gaan. De BBQ was leuk en de zelf gevangen vis was heerlijk. Elke avond was er bij het hostel een kampvuur en een vuur show. Rond 23:00 zijn we met een groepje weer naar het strand gegaan en nee, niet om te skinny dippen maar om de plankton in het donker te zien. Net zoals ik in Koh Tao al had meegemaakt met mijn nachtduik kon je hier ook de plankton zien lichtgeven in het donker. Dat blijft wel een magisch iets hoor. Al keek je vervolgens omhoog zag je een prachtige sterrenhemel. Eerste dag op Koh Rong Samloem was goed geslaagd. De volgende ochtend heb ik lekker uitgeslapen. Tot 9 uur dan wel, want dat is de tijd dat de elektriciteit er mee stopte en de waaiers dus uitvielen wat resulteerde dat de kamer aanvoelde als een sauna, zo warm was het. Normaal als ik wakker wordt kijk ik eerst even op mijn telefoon. Dat had nu weinig zin dus nam ik maar een ochtend duik in de zee. Dat was zo’n 10 seconden lopen vanaf mijn bed. Heerlijk. Daarna lekker ontbijten en vervolgens een strand opzoeken om de rest van de dag vol te maken. Er was een prachtig strand aan de andere kant van het eiland had ik gehoord dus ben daar maar naar toe gegaan. Clear water bay heette het. Het was wel een goede 50 minuten lopen maar het was het absoluut waard. Leuke wandeling ook wel, eerst een heel stuk over het strand en vervolgend 25 minuten door de jungle lopen. Aan het einde van de jungle wandeling sta je plotseling op een prachtig wit strand, zo’n 2 kilometer lang. De eerste keer dat ik er was heb ik hoogstens 10 mensen gezien dus had het strand bijna voor mijzelf. Het weer was stralend en het zeewater kraakhelder. Aan het einde van de middag ben ik weer terug gelopen naar het hostel en kwam ik een Engels stelletje tegen die de dag ervoor ook op de boot tour mee waren. Ik ben met hun wat gaan drinken en hadden daarna het idee om te gaan vissen. Wij dus naar een winkeltje toe en met handgebaren vragen naar een klosje om te vissen. Die beste man heeft ter plekke 2 klosjes staan maken, netjes met lood en 2 haakjes eraan. Top. Bij de buren kochten we inktvis als aas, die we zelf nog wel even in stukjes moesten knippen. Totale kosten voor visgerei en aas; 2 dollar per persoon. We hadden niet veel geluk met vissen, ik had het record met wel 1 hele vis. Achja, was toch wel even leuk. Die avond nog wat biertjes op en een potje pool gespeeld. De volgende dag zag er niet veel anders uit, behalve dat ik niet meer ben wezen vissen. Na 3 nachten ben ik weer teruggegaan naar het vaste land. Ik had op zich nog wel langer willen blijven maar zo 3 nachten was ook wel goed. Ik heb met een Engelsman zitten praten die daar nu al 7,5 jaar woont. Dat zou ik dan weer niet kunnen denk ik maar het is wel lekker om even op een afgelegen eiland te zitten.

Terug naar Sihanoukville dus, waar ik ook weer 1 nachtje bleef om vervolgens naar Siem Reap te gaan. Nou bleek het dus dat je niet in een keer naar Siem Reap kan en dus terug moet naar Phnom Penh. Als ik dat eerder had geweten had ik vanuit Vietnam beter eerst naar Sihanoukville en dan naar Koh Rong Samloem kunnen gaan en vervolgens Phnom Penh en Siem Reap. Maar ja, je kunt niet alles van te voren weten. Ik had wel meteen vanaf Sihanoukville de nachtbus kunnen pakken naar Siem Reap via Phnom Penh maar daar had ik even geen zin in dus ben maar een nachtje in Sihanouville gebleven en de dag erna besloten om naar Kampot te gaan. Kampot is maar een klein plaatsje en heb daar niet echt veel gedaan eigenlijk. Ik voelde me die dag ook niet zo lekker en was de hele dag erg moe. De volgende dag ben ik wel richting Siem Reap gegaan. Eerst met de bus naar Phnom Penh, ongeveer 2,5 uur en daarna de bus naar Siem Reap welke nog een 6 uur duurde.

In Siem Reap ben ik 3 nachten gebleven. Mensen komen vooral naar Siem Reap om Angkor Wat te bezoeken. Angkor Wat is het grootste tempel complex van de wereld en is opgenomen in de UNESCO werelderfgoedlijst. Hier heb ik een dag rondgelopen maar ik heb zeker niet alles gezien. Ik denk als je alles wil zien daar moet je er wel een weekje voor uit trekken. Maar na een dag had ik het wel gezien, op een gegeven moment ben je verzadigd en lijkt elke tempel hetzelfde. Ook heb ik in Siem Reap het landmijn museum bezocht. Siem Reap heeft ook een leuke Brew Pub met 7 verschillende biertjes. En ja, die heb ik allemaal geprobeerd. Na 3 dagen was het tijd om weer terug te gaan naar Bangkok. Die busrit heeft in totaal 11 uur geduurd. We kwamen rond de spits tijd Bangkok in rijden en dat is de grootste ellende qua verkeer wat je jezelf voor kan stellen. Een afstand van 10 kilometer duurde ruim 2 uur.

Aangekomen in Bangkok ben ik gaan eten en naar bed gegaan, ik was zo gaar van die bus. De dag erna zou ik gaan vliegen naar Phuket. Om 3 uur heb ik een taxi gepakt naar het vliegveld en om half 10 in de avond was ik in mijn hostel in Phuket. Phuket is het grootste en meest toeristische eiland van Thailand en dat merk je aan alles. Ik had de zondag nog vrij gepland om Phuket een beetje te verkennen maar daar is weinig van terecht gekomen want het regende met bakken uit de hemel die dag. Die zondag is een luie Netflix zondag geworden. De volgende ochtend heb ik vroeg een taxi gepakt naar Tiger Muay Thai waar ik een weekje ging trainen. Om half 8 heb ik ingecheckt en om 8 uur had ik mijn eerste les. Deze week zag er voornamelijk als volgt uit; van 8 tot 10 in de ochtend muay thai trainen, daarna eten, opfrissen en uitrusten voor de middag sessie van 3 tot 5. Op sommige dagen heb ik nog een uurtje MMA erbij gedaan of een uurtje yoga. Zaterdag heb ik tussen de ochtend en middag sessie een personal training gehad om er nog even het maximale uit te halen. In deze 6 dagen heb ik 25 uur gesport, wat een prima detox weekje was na 6 maanden reizen en niet sporten. Ik had hier graag nog een paar weken langer gebleven om verder te trainen. In de straat waar Tiger zit, zitten nog veel meer sportscholen en het is echt gebied waar iedereen is om gezond te leven, te eten en te sporten. Ik zie mezelf hier later nog wel eens terug komen voor een langere periode, een maandje ofzo. De dag na mijn laatste training heb ik lekker niks gedaan. Een beetje bij het zwembad gehangen. Gelukkig was het lekker weer die dag. In de avond ben ik terug gevlogen naar Bangkok waar ik om half 2 in de nacht aankwam bij mijn hostel.

Vandaag is mijn allerlaatste dag van mijn 6 maanden durende reis. Gek dat het nu dus echt de laatste dag is, het lijkt voorbij gevlogen dit half jaar. Vandaag ga ik in Bangkok nog wat rondlopen en vanavond ga ik naar een bar van Mikkeller, een goede brouwerij uit Denemarken met hele lekkere bieren. Morgen ochtend pak ik om half 6 een taxi naar het vliegveld. Om 9 uur vlieg ik naar Dubai en vervolgens naar Amsterdam waar ik om 8 uur in de avond aankom. Gek om naar huis te gaan maar toch ook wel weer zin om iedereen weer te zien. Ik heb een fantastisch half jaar gehad en herinneringen voor het leven gemaakt. Prachtige landen bezocht en super toffe mensen ontmoet van over de hele wereld waaronder ook absoluut de lokale mensen. Australië was in een woord geweldig en Azië heeft mij echt positief weten te verassen. Voor nu ga ik het hierbij laten en ik hoop dat jullie mijn reisverslagen met plezier hebben gelezen. Tot het volgende avontuur!

Part 6: Vietnam op de motor

We waren dus in Dak Glei en mijn motor was weer gemaakt. De volgende dag zijn we weer verder gaan rijden richting Kontum. Het begin ging heerlijk en we konden lekker doorrijden. Rond de middag zijn we even gestopt en vanaf dat moment begonnen de problemen weer. José had een lekke band en Daniel was zijn kickstarter verloren waardoor hij niet meer kon starten. Dit hebben we dus allemaal laten maken en konden we weer verder rijden. Een tijdje later werkte José haar toeter niet meer en die is wel noodzakelijk hier in Vietnam, omdat iedereen al toeterend rijd hier. Dus een nieuwe accu erin laten zetten en we konden weer door. We waren bijna in Kontum toen het vanuit het niets kei en kei hard begon te regenen, echt met bakken uit de hemel. We konden gelukkig ergens schuilen en we hebben een tijdje gewacht tot het minder werd maar het volgende probleem deed zich al aan. Mijn motor had het zelfde probleem als eerst, heel erg stotteren en bijna niet vooruit komen. José haar motor startte ook niet meer en had weer een lekker band, heel vreemd. Er was dit keer geen mechanic in de buurt dus moesten we wat anders bedenken. Het was nog een kwartier rijden naar het hotel. De man waarbij we stonden te schuilen had een klein vrachtwagentje met een laadbak achterop. Ik vroeg of we die motor konden opladen en of hij zou aardig wilde zijn om naar het hotel te rijden. Hij antwoordde meteen ja, en binnen no time hadden we die motor opgeladen. Daniel en ik zijn achter hem aan gereden naar het hotel maar hij was te snel voor ons dus moesten we uiteindelijk nog zelf navigeren naar het hotel, in de stromende regen en met mijn motor die niet harder ging dan 20km/h en zo nu en dan eens uitviel. We hadden gelukkig wel een prachtige kamer met de zachtste bedden tot nu toe in Vietnam, normaal zijn de matrassen hier net planken. Ik kon zelfs de Formule 1 nog kijken op de kamer, ideaal. De volgende dag moest ik mijn motor naar een mechanic brengen in Kontum. John had het adres van de mechanic doorgestuurd dus het zou niet moeilijk zijn om te vinden denk je. Ik ben samen met Daniel een half uur aan het zoeken geweest naar de mechanic maar konden niks vinden. Toen hebben we John maar gebeld en kwamen we er uiteindelijk achter dat de mechanic verhuisd was naar een ander adres. Lekker handig dit. Wij dus naar het andere adres maar konden het weer niet vinden. Toen hebben we het aan een paar lokale mensen gevraagd en die hebben ons naar het juiste adres gebracht. He he, eindelijk. Mijn motor afgegeven en toen weer terug gegaan naar het hotel. Ik kon hem de volgende ochtend ophalen. Die dag hebben we verder niet zo veel gedaan, er was ook niet heel veel te doen in Kontum. De volgende ochtend gingen we dus mijn motor ophalen en de andere 2 motoren zouden een algemene check krijgen. Maar wat blijkt nou, mijn motor valt niet te maken. Ja lekker is dat, en nu? Blijkbaar was er iets serieus mis mee want repareren zou een hoop geld en tijd kosten. John gebeld en die kwam met de oplossing om een nieuwe motor te sturen naar Kontum en die zou er dan de volgende ochtend al zijn. Dat betekende dat we nog een nacht in Kontum moesten blijven maar dit was helaas niet anders, het bed sliep echt heerlijk dus dat was tenminste geen straf. Wel zonde van de tijd maar dat was even niet anders. Om 07:00 in de ochtend ben ik de motor op gaan halen bij het bus station. Deze reed als een zonnetje en na het ontbijt konden we weer verder rijden.

De eindbestemming van de dag was Buon Ma Thot. Een tocht van 271 kilometer en deze dag is perfect verlopen, een heerlijke warme dag op de motor. In Buon Ma Thot zouden we maar 1 nachtje blijven en de volgende ochtend gelijk doorrijden naar Dalat. We hebben in de avond nog heerlijk gegeten bij een restaurantje, lekkerste eten in tijden. De volgende ochtend dus gelijk door naar Dalat, 210 kilometer rijden. Het begin van tocht verliep lekker en konden lekker doorrijden. Na een tijdje gereden te hebben vloog mijn ketting er ineens af. Die lag er gelukkig snel weer op en een man heeft hem wat strakker gezet voor me. Misschien na een kwartier verder te hebben gereden brak de kabel van José haar koppeling. Gelukkig stonden we bij een tankstation en een paar vrachtwagen chauffeurs hebben 2 gasten op een scooter een nieuwe kabel laten halen en die heb ik er samen met een Vietnamees opgezet. Toen we net iets over de helft waren kreeg José wederom een lekker band. Dit was toch niet normaal meer, hoe kan dat nou? Er moet iets scherps in de buitenband zitten maar telkens als we de band lieten maken konden we niks vinden. Het werd langzamerhand al donker maar we waren nog lang niet bij Dalat. De band laten maken en op hoop van zegen zijn we weer verder gereden. Het ging een tijdje goed maar na verloop van tijd liep de band gewoon weer leeg. We hebben hem nog een keer op laten pompen maar ook dat hielp niet echt. Inmiddels reden we al zo’n 2 uur in het donker en hadden nog een uur te gaan. Een kwartier voordat we in Dalat zouden zijn begaf haar band het en konden we echt niet meer verder rijden en stonden we vast in de middle of nowhere. We waren het aardig zat op dit moment want het was al rond 9 uur in de avond. Gelukkig werden we geholpen door een paar lokale mensen die ons naar Dalat wilde escorteren. Volgens John moesten we maar gewoon doorrijden met de lekke band en hem in Dalat weer laten maken. Rijden met een lekker achterband is niet echt een pretje en kost een hoop kracht. Ik heb uiteindelijk de motor teruggereden, ongeveer een half uur duurde het en tijdens die rit knalde de ketting er ook nog 2 keer vanaf. Ik had het helemaal gehad voor vandaag. De motor hebben we bij een busstation neergezet en ik ben met een taxi naar het hotel gegaan. Wat een dag was dit, we zijn zo’n 12 uur onderweg geweest. Zoveel problemen hebben we nog niet op 1 dag gehad. Gelukkig konden we bij een restaurantje tegenover ons hotel nog wat te eten krijgen. De volgende dag hebben we eerst eens lekker uitgeslapen, ik was kapot van de vorige dag. We moesten de motor wel ophalen en de band hebben we weer laten maken. Die dag hebben we niet gereden en hebben we wat rondgelopen in Dalat. Dalat is een leuk stadje wat in de bergen ligt en het is er dus iets frisser wat wel lekker was eigenlijk. De dag erna zijn we naar een waterval gereden in de buurt van Dalat. Dit was een mooi ritje van een uur en gelukkig die dag geen problemen gehad met de band. Die nacht verbleven we nog in Dalat en de volgende ochtend gingen we weer rijden richting Mui ne. Dit was de mooiste dag qua rijden die we tot nu toe gehad hebben. Een prachtige weg door de bergen en goede wegen dus konden lekker doorrijden. José heeft 1 keer een lekke band gehad dus dat viel alles mee. Toch raar dat ze steeds een lekke band heeft maarja, iedereen in Vietnam kan een band plakken want 90% van de bevolking rijdt op scooters / motoren dus dit is altijd binnen een half uurtje gemaakt.

Toen we dichterbij Mui Ne kwamen werd het super winderig maar de weg ernaar toe is prachtig en je rijdt zo de zee tegemoet. Alles ging goed maar een half uur voordat we er waren werden we aangehouden door de politie. Ik had al gehoord dat de politie in Mui Ne erg streng is en er geen ontkomen aan is. Ergens anders in Vietnam kan je gerust doorrijden als de politie je aanhoudt en komen ze je niet eens achterna maar hier in Mui Ne doen ze dat wel. We zijn dus netjes gestopt in de hoop er met een boete vanaf te komen. Zonder Vietnamees rijbewijs mag je hier namelijk geen motor rijden. Ik had gelukkig een internationaal rijbewijs van de ANWB en dezer bleek, gek genoeg, te voldoen en ik mocht zonder boete of wat doorrijden. Daniel en José hadden deze echter niet en volgens oom agent zouden hun motoren voor 7 dagen in genomen worden en daarna moesten ze nog een boete van 1.2 miljoen dong betalen, ongeveer 50 euro. Dit was best wel een probleempje en we konden de agent maar niet overhalen om alleen maar een boete te betalen. Na een tijdje onderhandelen en piekeren konden we toch alleen maar een boete betalen en konden we verder rijden. 1 miljoen per persoon ging het kosten, 2 miljoen in totaal, 80 euro dus wat erg veel geld is in Vietnam. Dit geld verdwijnt gewoon in het borstzakje van de agenten die hier zo corrupt als de neten zijn. Het schijnt dat je in Mui Ne geld moet betalen om agent te worden, om daarna lekker corrupt veel geld te verdienen. We konden de motoren tenminste houden en zijn verder gereden naar het hotel. Het hotel was super, ik sliep op een dorm die iets minder chill was maar het hotel zelf was super met een stuk of 4 zwembaden. In Mui Ne zijn we uiteindelijk 4 nachten gebleven om even te kunnen relaxen. We hebben ook nog een tour gedaan naar de witte en rode zandduinen in Mui Ne. Bij de witte zandduinen heb ik en quad gehuurd en door de duinen gecrost, super leuk.

Na 4 dagen was het tijd om onze laatste rit op de motor te maken, naar Ho Chi Minh City. José heeft tijdens deze rit haar laatste lekke band gehad en eenmaal aangekomen in HCMC hebben we onze trip afgesloten. Ruim 1100 kilometer door half Vietnam gereden. Op de lekke banden en problemen met de motor na hebben was het wel een fantastische tocht met prachtige wegen. Leuk ook om in plekjes te komen waar nagenoeg geen toeristen zijn. We hebben momenten gehad dat we aangestaard werden door de lokale mensen die nog nooit een westerling gezien hebben volgens mij. We hebben eten moeten bestellen van menu kaarten die volledig in het Vietnamees zijn en niemand Engels kan, dus bestel dan maar eens wat. Gelukkig is er altijd nog Google Translate haha. De vrijheid die je met de motor hebt is heerlijk en dat ga ik zeker wel even missen. In HCMC ben ik zelf nog 3 nachten geweest. De dag nadat we aankwamen hebben we gelijk een tour geboekt naar de Cu Chi Tunnels. Hier hebben de Vietcong tegen de Amerikanen gevochten en zijn een deel van de tunnels nog intact en je kan er ook in. Wel zijn ze wat breder en hoger gemaakt voor de westerlingen. Maar echt indrukwekkend om te zien hoe het er toen aan toe ging. Ook heb ik daar nog geschoten met een AK-47 en met een M30 machinegeweer, altijd leuk. In de avond hebben we een brouwerijtje bezocht en hebben nog een paar lekkere bieren gedronken op de laatste avond met Daniel en José, die zouden de volgende ochtend naar de Filipijnen vliegen. Ik heb een leuke tijd gehad met hun en heb eigenlijk heel Vietnam met hun gereisd. De volgende dag stond ik er weer alleen voor, wel weer even wennen. Ik ben die dag naar het oorlogsmuseum geweest. Daarna een biertje gedaan bij het Hard Rock Café en nog bij een ander brouwerijtje geweest met erg goede biertjes. Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan en heb de volgende ochtend de bus gepakt naar Phnom Penh, Cambodja.

Vietnam is een prachtig land en ik heb het er heel goed naar mijn zin gehad. De mensen zijn onwijs vriendelijk en behulpzaam. Ze zijn ook echt heel leergierig en willen graag Engels met je praten om wat te leren. Ik zou Vietnam aan iedereen aanbevelen. Ik heb nog 3 weken te gaan, 2 daarvan in Cambodja en ik ga nog 1 week terug naar Thailand om een weekje te trainen bij Tiger Muay Thay in Phuket. Een leuke afsluiter van mijn reis lijkt me.

Part 5: Laos en Vietnam

Mijn visum zou binnen een paar dagen verlopen dus het was tijd voor mij om richting een ander land te gaan. Loas. Vanaf Bangkok heb ik de nachtbus gepakt naar Chiang Mai, samen met een Nederlands stel die in hetzelfde hostel zaten in Bangkok. Die bus hebben we trouwens maar net gehaald. Het verkeer richting het busstation was gekkenhuis en de tuktuk kwam er maar moeilijk doorheen. Eenmaal aangekomen bij het busstation moesten we nog de juiste bus vinden, niet zo moeilijk leek ons. Dat viel vies tegen want ik geloof dat er wel 1000 bussen stonden, en niks is goed aangegeven. Ook moesten we nog inchecken, wat helemaal aan de andere kant bleek te zijn. Uiteindelijk toch gevonden en 2 minuten later vertrok de bus. In Chiang Mai had ik 1 nacht geboekt in een hostel, welke achteraf het hostel bleek te zijn waar ik met Songkran een tijdje heb gestaan. Die dag maar gelijk een tour voor de volgende dag geboekt om naar Laos te gaan. De tour duurde 3 dagen, 1 dag met de bus en 2 dagen met de slowboat. Om 10 uur werd ik opgehaald om naar een grensplaatsje te gaan dichtbij de grens met Laos. Daar hebben we overnacht en de volgende dag zijn we de grens overgegaan naar Laos. Dit is allemaal prima geregeld en al met al duurde het niet echt lang voordat we op de boot zaten. Het was een uur of 5 varen naar de eerste stop waar we zouden overnachten. Het was gezellig op de boot en we hebben met een aardige ploeg wat zitten kaarten.

Eenmaal aangekomen bij de plek waar we zouden overnachten werden we overrompeld door lokale mensen die ons een slaapplek wilde verkopen. Na een beetje onderhandelen hebben we met 4 mensen een kamer kunnen regelen voor 50 eurocent per persoon. Serieus, 50 eurocent voor een overnachting. Nu denk je natuurlijk, dat zal wel een varkensstal ofzo zijn maar niks is minder waar. Een prima bed, ventilator en badkamer in de kamer. Meer heb je niet nodig. S’avond hebben we bij een Indisch restaurant gegeten en daarna nog wat biertjes gedronken bij de Happy Bar, de enige bar in town. De volgende dag moesten we de boot weer op om richting Luang Prabang te varen en zou iets van 6 uur duren. De tocht met de boot viel uiteindelijk niet echt tegen, ik had het erger verwacht. Je vaart door een prachtig landschap met bergen om je heen. Ik had in Luang Prabang al een hostel geboekt voor 4 nachten. Dit zelfde hostel hadden 2 Nederlandse meiden ook geboekt die al vanaf Chiang Mai in dezelfde bus als ik zaten. Die dag dat ik in Luang Prabang aankwam heb ik niet veel meer gedaan. Ik ben met 2 Ierse en 1 Engelse gast wat gaan eten in het centrum maar daarna weer naar het hostel gegaan en mijn bed ingedoken. De volgende dag hadden we het plan om een scooter te huren en naar de Kuang Si watervallen te gaan, met het groepje van de slowboat welke bestond uit 2 Nederlanders, 2 Ieren, 1 Engelse en 2 Duitsers. Bij het hostel konden we scooters huren, super. Wel wat duurder dan in Thailand maar goed. Ik had al wat slechte verhalen gelezen over scooter verhuurders in Laos en dat je nooit je paspoort moest afgeven. Hier vroeger ze wel om dus na een tijdje praten vertelde we ze dat ze de scooters maar weer terug moesten brengen en kregen we ons geld netjes terug. Toen hebben we maar een tuktuk aangehouden die ons naar de watervallen zou brengen. Dat was nog goedkoper ook dan een scooter huren en de beste man zou 2 uur op ons wachten om ons weer terug te brengen. De Kuang Si waterval is prachtig en het water is een aparte maar mooie kleur blauw. Na 2 uur rondlopen en zwemmen hebben we de tuktuk weer terug gepakt en in de avond nog wat gegeten in het centrum. De volgende dag ben ik wat rond gaan lopen in Luang Prabang en heb nog 2 tempels bezocht waarvan 1 bovenop een berg in het midden van de stad. Een aardige klim maar het was het wel waard met het uitzicht vanaf de berg. De dag erna heb ik lekker een keer helemaal niks gedaan, behalve uitslapen en netflix kijken. Is ook wel eens een keer lekker. Daarbij komend dat iedereen van het groepje waar ik mee optrok vertrokken was. Een paar van het groepje zou ik in Vang Vieng weer tegen komen.

Na de luie dag ben ik ook vertrokken naar Vang Vieng ,een 5 uur durende rit in een mini busje met een kamikaze chauffeur. Rond de middag kwam ik aan en in zat toevallig in hetzelfde hostel als de Eamon en Sean, de 2 Ieren die ik had leren kennen van de slowboat. Die middag ben ik met hun mee gaan tuben. Hier staat Vang Vieng bekend om. Tuben is in een oude binnenband ban een vrachtwagen over de rivier dobberen en van barretje naar barretje gaan. Eigenlijk is het niks meer dan zuipen… Rond 13:00 beginnen met tuben, rond 20:00 terug zijn in het stadje, even snel eten en weer de kroeg in. De volgende dag wist ik niet zo goed wat te doen, en Eamon en Sean ook niet dus hebben we besloten weer te gaan tuben, haha. Het was niet zulk lekker weer maarja, paar drankjes erin en gaan. Voor dat we gingen tuben kochten we een fles whisky en een fles cola per persoon. De fles cola half leeg drinken en daar de whisky bijgooien. Prima drankje om al dobberend de rivier over te gaan in de tube. Een fles whisky koste nog geen 2 euro, maar dat proefde je ook wel. Volgens mij was het aardig chemisch want na het mixen met de cola ontstond er een soort menthos effect waardoor af en toe de dop van de fles af knalde. Het tuben zelf was erg leuk. Bij en barretje hebben we nog een potje gevoetbald met een paar lokale jongelui. De volgende dag voelde ik mezelf niet al te best, gek he, dus heb ik niet veel gedaan. Het leek me verstandig om een paar dagen geen alcohol te drinken omdat ik mezelf de laatste dag dat ik geen bier ophad niet meer kon herinneren.

De volgende dag had ik de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik heb mezelf laten vertellen dat hier niet veel te beleven is dus had ik maar 2 nachten geboekt. In Vientiane ben ik een middag door de stad gaan lopen en wat tempels etc bezocht maar geen van alle was bijzonder. Behalve de Arc de Triompf van Loas was wel mooi om te zien. Ook moest ik pinnen, wat nog een hele opgave bleek te zijn. Ik heb zo’n 20 ATM’s geprobeerd maar geen van alle werkte. Alleen de wereldwijd bekende banken werkte, waarvan er volgens mij maar 3 van zijn in heel Laos. In Laos ben je trouwens al heel snel miljonair. 1 miljoen Laotiaanse Kip is namelijk 110 euro. Na Vientiane stond het volgende land op de planning, Vietnam.

Vanuit Vientiane ben ik naar Hanoi gevlogen. In Vietnam ben je nog sneller miljonair want daar is 1 miljoen Vietnamese Dong maar 40 euro. De 2 Ieren en nog 2 andere Engelse meiden waarmee ik in het hostel zat in Vientiane hadden dezelfde vlucht naar Hanoi. Ik had via het hostel wat ik geboekt had een auto geregeld die mij kwam ophalen vanaf het vliegveld omdat taxi’s niet te vertrouwen zijn en je zomaar afzetten bij een ander hotel. Het hostel in Hanoi had elke dag vanaf 18:00 tot 19:00 gratis bier. Na 3 dagen niet gedronken te hebben heb ik er hier toch maar weer eentje genomen. Ik ben in Vietnam ook gelijk gestopt met die gekke malaria pillen waarvan je mega aan de schijt raakt heb ik het idee. Heel Laos heb ik last van mijn stoelgang gehad, om het netjes te houden. Toen ik gestopt was met die pillen was het over. In Hanoi heb ik een paar leuke dagen gehad. Ik heb een oude gevangenis bezocht, het oorlogsmuseum, het Mausoleum van Ho Chi Minh waar ik helaas niet naar binnen kon en het Ho Chi Minh museum. Allemaal erg leerzaam over de geschiedenis van Vietnam. Op een zondag, de zondag dat Ajax heel misschien kampioen zou worden en Max Verstappen hopelijk een net zo’n goede prestatie neer zou zetten in de Formule 1 in Spanje als het jaar ervoor, ben ik een pub gaan zoeken waar ik dit beide kon zien. Die pub was redelijk snel gevonden en ik zat er ruim op tijd klaar voor. Sean en Eamon zijn ook nog langs geweest, die zouden de volgende dag weer verder gaan dus die zal ik niet meer zien als het goed is. De pub had een mega scherm hangen en nog veel meer tv’s eromheen. Hierdoor kon ik mooi de F1 en Ajax tegelijkertijd kijken. Er waren nog een handje vol Nederlanders. Later heeft kerel van de bar er nog voor gezorgd dat we ook Feyenoord nog konden kijken om alles maar goed bij te houden. Wat een fantastische dag had kunnen zijn bleek een ramp te zijn. Ajax wint, maar Feyenoord ook dus helaas Ajax geen kampioen. Als klap op de vuurpijl knalt Max er in de eerste ronde ook vanaf. Dramatische dag voor de sport geschiedenis in Nederland. De ochtend erna had ik een kook cursus geboekt. De Vietnamese keuken is de lekkerste die in tot nu toe heb meegemaakt in Azië. Ik was de enige in de cursus haha. Eerst ging in met het vrouwtje van de cursus achterop de scooter naar de lokale markt om verschillende ingrediënten te kopen. Daarna weer terug om alles in elkaar te flansen. Ik heb uiteindelijk best wel veel gemaakt namelijk; Beef noodles, fresh springrolls met dip sausje, fresh papaya salade en koffie met ei. Koffie met ei ja, gek he. Maar erg lekker kan ik je vertellen. Na de kookcursus heb ik in het hostel nog wat series gekeken en een potje gekaart met een Nederlander die op zijn vlucht moest wachten. Uiteindelijk kwam er een kerel van het hostel bijzitten die wou spelen om geld. Prima hoor, 20.000 per potje. Het spel ging wel snel maar uiteindelijk had ik iets van 200.000 Dong gewonnen.

Die avond moest ik bij Friends Travel Vietnam zijn, daar had ik een tour geboekt naar Sapa, een gebied in Noord Vietnam welke bekend staat om zijn rijstvelden. Die avond de groep ontmoet waarmee we die zelfde avond in de nachtbus / slaapbus zouden vertrekken. Toevallig, alleen maar Nederlanders. De eigenaar van Friends Travel is een Nederlander dus komen er veel Nederlanders op af. Die avond zijn we dus de nachtbus ingestapt voor een tocht van ongeveer 6 uur. Die bussen hebben gewoon bedden, stapelbedden zelfs. Tot mijn verbazing lag het best comfortabel maar echt geslapen heb ik niet, helaas. De bus was echter al 2 uur van te voren op bestemming en we konden gelukkig nog blijven liggen in de bus voordat we naar het hotel moesten om te ontbijten. De eigenaresse van het hotel was de schoonzus van de eigenaar van Friends Travel, en hij had ons al gewaarschuwd voor zijn ‘drukke’ schoonzus. Het vrouwtje was erg beleefd, vriendelijk en inderdaad erg druk. Na het ontbijt moesten we ons klaarmaken voor een hike door de rijstvelden, een tocht van ruim 15 kilometer. Omdat het geregend had waren sommige stukken erg glibberig maar verder was de tocht niet zwaar. We liepen door prachtige rijstvelden en vanaf het begin liep er een groep vrouwen mee van een lokale stam gekleed in traditionele kleding. Toen we bij een lokaal restaurantje lunch kregen bleek het waarom de vrouwen met ons mee liepen. De manden die ze op hun rug droegen gingen open en wij moesten en zouden wat van ze kopen. Ik had al snel een goede deal te pakken, een hamam doek voor 4 euro. Ze begon op 12 euro maar dat heb ik aardig naar beneden weten te praten. Bij de rest van de groep ging het afdingen niet zo goed, wat een hilarische voorstelling voor mij was, haha. Aan het einde van de middag zat de hike erop en kwamen we aan bij een Homestay. Dat is een soort hostel, maar dan bij een lokaal iemand thuis waar we de nacht verbleven en lekker te eten kregen. Het huisje had een balkon met prachtig uitzicht over de vallei en rijstvelden waar we eerst een paar biertjes hebben gedronken. De eerste dag hebben we goed weer gehad, gelukkig ook zonder regen. De volgende dag stond er weer een hike op het programma van zo’n 12 kilometer. Vandaag regende het helaas wel maar dat mocht de pret niet drukken, poncho aan en gaan. Door de regen waren de paden wel iets moeilijker begaanbaar. Op een gegeven moment moesten we van de weg af en naar beneden richting de rijstvelden. Iedereen bleef afwachtend staan waarop ik besloot maar als eerste te gaan, en dat heb ik geweten. Met een stok in mijn handen voor een beetje evenwicht maakte ik mijn weg al glibberend en wankelend naar beneden. Tot ik mijn voet ergens neerzette en meteen weggleed. Oh jee dacht ik, dat wordt een modderbad. Maar op de een of andere manier heb ik het voor elkaar gekregen om op mijn voeten te blijven staan terwijl ik toch een meter of 3 naar beneden tuimelde. Iedereen lachen natuurlijk maar ik stond nog. Nog geen 2 minuten daarna ging er achter mij iemand anders wel hard onderuit, met schaafwonden op de knie en bil als gevolg. Onze tour guide pakte wat planten bij elkaar en sloeg er eens op en smeerde daar de wonden mee in. Het bloede stopte wel, good old nature. Door deze glijpartijen heeft de gids besloten een makkelijkere route verder te nemen want het zou alleen maar moeilijker worden. Ik had wel door willen lopen op het moeilijkere gedeelte maar voor sommige van de groep was dat gewoon niet verstandig dus zijn we het makkelijkere pad op gegaan. Aan het einde van de wandeling zijn we terug gebracht naar het hotel waar we konden opfrissen en avondeten.

Die avond zouden we de nachtbus weer in stappen om terug te gaan naar Hanoi, waar we rond 4 uur in de nacht aan kwamen. Bij Friends Travel is het goed geregeld en hebben ze bedden klaarstaan waar je nog een paar uurtjes kan tukken. De volgende ochtend had ik een tour geboekt naar Halong Bay, samen met 4 Nederlanders van de Sapa tour, Klaartje, José en Daniel. We werden in de ochtend opgehaald en na een bus tocht van zo’n 3 uur stapte we op de speedboot die ons naar de grotere boot bracht. Het was relatief goed weer, geen felle zon maar ook geen regen. We zijn door Halong Bay gevaren en hebben volgens de gids 80% van de eilanden gezien. We stopte om te kajakken en konden laten nog zwemmen. Einde van de middag kwamen we aan bij ons verblijf, een onbewoond eiland met een paar hutjes en 2 doorm rooms. We hebben die avond heerlijk te eten gekregen, beste eten in tijden. Na het eten werden nog wat spelletjes georganiseerd en om 12 uur was er een kampvuur aan het strand. Kan slechtere avonden bedenken. De volgende ochtend hebben we niet zo veel gedaan en na de lunch werden we opgehaald om terug te gaan naar Hanoi. Daniel en José hadden een pakket gekocht bij friends travel en ik heb besloten om bij hun aan te sluiten omdat dat pakket veel dingen bevatte die ik zelf anders ook wou doen. Later besloot Klaartje ook mee te gaan en zouden we tot aan Hoi An met zijn vieren reizen.

De volgende stop was Ninh Binh en we verbleven in Tam Coc. Vanuit Hanoi zijn we hier met de bus gekomen. We zouden 1 volle dag in Tam Coc zijn en die dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we de omgeving gaan verkennen. We zijn uiteindelijk bij een berg beland en zijn naar boven geklommen, een aardige klim maar absoluut de moeite waard. Prachtig uitzicht over het Karstgebergte. Vanuit Tam Coc hebben we de nachttrein gepakt naar Dong Hoi. Dit was een van de leukste treinritjes die ik heb meegemaakt. We hadden een eigen kamer met z’n vieren. De kamer was best wel luxe ten opzichte van de rest van de trein. Wij hadden een prima bed, elektriciteit, een lampje en nog een tafeltje. De trein zelf was het tegenovergestelde, zo oud als maar zijn kan. Onze coupe zat ongeveer in de midden en om drinken te halen moesten we helemaal naar voren lopen. Hoe verder je naar voor liep, hoe primitiever de zittingen etc werden. Onze kamer had dus 4 bedden in, 2 boven elkaar. De volgende coupe had kamers met 6 bedden. Mensen zaten letterlijk in en op elkaar gevouwen. De coupe daarna had stoelen met redelijke bekleding, zag er nog prima uit maar de coupes daarna hadden houten banken waar mensen op de grond sliepen, kinderen op de grond sliepen. Heel apart om te zien. Wij waren volgens mij ook de enige toeristen in de trein waardoor we veel aangestaard werden en opmerkingen over onze lengte kregen. Allemaal wel op een hele vriendelijke manier hoor, de Vietnamezen zijn erg vriendelijk. En in de voorste coupe zat al het personeel te chillen, sommige lagen te slapen. De westerlingen wilde wel een biertje dus zijn we een paar keer heen en weer gelopen, af en toe moest je over een menselijk obstakel heen maar dat ging prima. Het personeel voorin de coupe zat lekker te roken dus Daniel en ik vroegen of wij ook mochten roken. Ja geen probleem werd ons verteld, gewoon bij de deur tussen de coupes in, daar mag je roken. Haha, nog nooit meegemaakt.

Eenmaal aangekomen in Dong Hoi werden we opgehaald door iemand van het hotel. Super chill om niet een taxi te hoeven zoeken en gewoon in te kunnen stappen. Ik was er wel blij mee dat ik tot aan Hoi An alles in een keer als pakket heb gekocht, het is wel eens lekker om even niks zelf te regelen en gewoon het schema te volgen. In het hotel in Dong Hoi kregen we ontbijt en een uur later werden we opgehaald om naar de grotten te gaan. Vandaag zouden we twee grotten bezoeken, Paradise Cave en Dark Cave. In de ochtend hebben we de paradise cave bezocht. Een mooie grot, maar door de naam had ik wel wat meer verwacht, ook was het super druk met toeristen. Na deze grot zijn we naar de volgende gereden waar we eerst lunch kregen. Na de lunch gingen we dus met naar de dark cave. En wel op een hele leuke manier. Ziplinend namelijk. Er was namelijk wel een dingetje, als je meer dan 90 kilo zou wegen mocht je niet mee en moest je met de kano naar de grot toe. Omdat ik tijdens mijn reis nou niet echt gesport heb of iets en vooral lekker eet en drink was ik er niet zeker van of ik nog steeds onder de 90 kilo zou zitten… Voordat je in het harnas gehesen werd moest iedereen op de weegschaal, een confronterend momentje, maar ik zat nog prima onder de 90 kilo hoor, geen probleem dus. Er werd ons verteld dat dit je langste zipline van Vietnam was. Aan het einde van de zipline moesten we nog een stukje zwemmen naar de ingang van de grot. We kregen allemaal een helm met een lampje omdat de grot echt pikdonker was. Na een tijdje lopen kwamen we bij een modderpoel waar we ons zelf helemaal insmeerde met modder. Eenmaal uit de grot konden we ons al zwemmend van de modder ontdoen en gingen we een stuk met de kano terug naar ongeveer het begin van de zipline. Daar was een soort speel terrein gemaakt met obstakel banen over het water. Hier hebben we ons nog een tijdje uitgeleefd en aan het eind van de middag gingen we het busje weer in om terug te gaan naar Dong Hoi. Hier hebben we in de avond nog heerlijk gegeten bij een lokaal restaurantje met de beste en schattigste Vietnamese serveerster ooit. We hadden een fles rode wijn besteld maar we kregen hem koud, wat hier normaal is. De serveerster excuseerde haarzelf hiervoor, ze vertelde dat ze haar baas probeert wijs te maken dat rode wijn niet koud hoort maar die daar niks van wil weten. De serveerster had duidelijk verstand van de horeca en probeerde alles volgens de etiketten te doen, erg leuk. Haar Engels was ook bijzonder goed.

De volgende dag werden we weer op de trein gezet naar Hue. Deze treinrit duurde maar een uur of 3 en we waren rond de middag in ons hotel in Hue. Hier hebben we lekker aan het zwembad gelegen en aan het einde van de middag zijn we naar een verlaten waterpark geweest. Er is 3 miljoen dollar geïnvesteerd in het waterpark maar op een gegeven moment is de bouw gewoon gestopt en is er niet meer naar om gekeken. Het is een super groot verlaten terrein met af en toe een paar glijbanen. Je kon overal naartoe lopen en op de glijbanen klimmen. Een bijzondere ervaring. De volgende dag werden we bij het hotel opgehaald door onze Easyriders om naar Hoi An te rijden. Easyriders zjin lokale Vietnamezen waarbij je achterop de motor stapt om naar je volgende locatie te komen. De tassen gaan ook gewoon mee achterop de motor. We zijn onderweg een paar keer gestopt waaronder bij een waterval waar even lekker konden afkoelen en een duik nemen. Daarna zijn we de Hai Van Pass opgegaan, ook wel bekend als de Top Gear Route. Een prachtige weg door de bergen met uitzicht op de zee. Rond de middag zijn we gestopt bij een lokaal restaurantje en heb ik de lekkerste beef noodles tot nu toe op. We stopte elke keer wel net op tijd, na een tijdje achterop zitten gaat alles zeer doen jo, je benen, je reet. Je weet jezelf op een gegeven moment geen houding meer te geven. We werden afgezet bij ons hotel in Hoi An en afscheid genomen van onze Easyriders.

In Hoi An ben ik uiteindelijk 3 nachten gebleven en hier zouden onze wegen ook weer scheiden. Klaartje zou hier langer blijven en Daniel en José zouden direct naar Ho Chi Minh vliegen. Dat dachten we eerst maar ik heb Daniel en José een beetje over kunnen halen om ook een motor te kopen. De dag met de Easyriders was zo goed bevallen dat een eigen motor wel ideaal leek om door te reizen. Ik ben uiteindelijk bij een Vietnamees terecht gekomen die motoren verhuurde. Het fijne hieraan is dat als je problemen krijgt, alle kosten voor reparaties betaald worden door de verhuurder. Hier hebben we uiteindelijk 3 motoren gehuurd en zijn we 3 dagen later op onze eigen motor gestapt. Hoi An is trouwens een leuk en levendig stadje. Hier wordt je dood gegooid met kleding winkels waarbij je alles op maat kan laten maken voor een leuk prijsje. Na 3 dagen zijn we dus op de motor gestapt en zouden we met zijn drieën helemaal naar Ho Chi Minh City rijden. We hadden zo’n 10 dagen hiervoor uitgetrokken, wat prima leek. De eerste dag was het een beetje wennen aan de motor en aan het verkeer dus die dag hebben we niet veel kilometers gemaakt maar zijn we wel zonder problemen bij onze bestemming gekomen, een plaatsje genaamd Kham Duc. 108 kilometer gereden op de eerste dag, prima. De volgende dag wilde we doorrijden naar een plaatje genaamd Kontum, 129 kilometer verderop. Dat hebben we helaas niet gehaald die dag omdat mijn motor problemen kreeg. Op een gegeven moment gingen we alleen maar berg op en het begon ook te regenen en op dat moment kreeg mijn motor problemen, hij stotterde heel erg en ik kon niet goed meer rijden. We zijn bij een soort rustplek voor vrachtwagen chauffeur gestopt en John van het motorbedrijf gebeld en gevraagd wat we moesten doen. Die vertelde dat er iets verderop een mechanic zat en dat ik daar maar heen moest rijden. Dat stukje heeft 45 minuten geduurd en ook het zoeken naar de mechanic duurde wel even. Na een tijdje was de motor weer gemaakt en konden we verder rijden. Het was helaas al laat dus besloten we een guesthouse op te zoeken en hier maar te overnachten in een plaatsje genaamd Dak Glei. Het leuke van deze route is wel dat op de meeste plaatsen waar we komen echt de enige toeristen zijn. Voor nu laat ik het hier even bij, het is weer een aardige lap tekst geworden besef ik net. Later meer over het motor avontuur want die is nog lang niet voorbij.

Part 4: Thailand

Sawadi Khap. Dat is Thais voor goedendag. Het is weer een paar weken geleden sinds mijn laatste blog uit Australië maar sindsdien weer veel gezien en gedaan. Na een vlucht van 9,5 uur kwam ik aan in Bangkok. Zodra je buiten sta merk je direct dat je in een ander continent bent, de hitte, de geur, de mensen. Om 2 uur in de nacht was ik in mijn hotel en ben ik gelijk gaan slapen, ik was moe van de vlucht omdat ik totaal niet geslapen had. De volgende dag werd ik al vroeg wakker en heb die dag niet echt veel gedaan. Ik ben even naar Khao San Road gelopen en wat gegeten. Khao San Road is de backpackers place to be in Bangkok, één lange straat vol met barretjes, restaurants en streetfood wagentjes. Om hier voor de eerste keer te zijn is best wel vreemd. Thailand, en Azië op zich, is echt een andere wereld dan die wij gewend zijn en het heeft mij wel een paar dagen gekost om te wennen. De volgende dag heb ik uitgecheckt bij mijn hotel en ben ik naar het volgende hostel gelopen, wat vlak bij zat. Daarna ben ik naar het vliegveld gegaan om mijn zusje op te halen die 3 weken met mij mee ging reizen. Heel veel zin in, maar zal ook wel weer wennen zijn om met iemand te reizen en rekening te moeten houden met een ander. Maarja, dat nam niet weg dat ik ontzettend veel zin in had om met haar 3 weken door Thailand te reizen.

Eenmaal op het vliegveld keek ik op de borden bij welke aankomsthal ze uit zal komen en dat was ‘C’ volgens het bord. Na een aantal uren gewacht te hebben snapte ik niet waar ze nou bleef. Ik had ook geen wifi op het vliegveld dus kon haar geen bericht sturen of bereiken. Uiteindelijk heb ik maar een Thaise sim kaart gekocht met wat data erop zodat ik haar kon bereiken, en 10 seconden daarna lopen we elkaar tegen het lijf. Wat bleek nou, ze was er bij aankomsthal ‘B’ uitgekomen. En omdat ze mij daar niet zag staan was ze lichtelijk in paniek, hetzelfde als ik. Het stond gewoon verkeerd aangegeven op het bord waardoor ik veel te lang heb staan wachten bij de verkeerde hal… Maar goed, het is allemaal goed gekomen en hebben uiteindelijk een taxi gepakt naar het hostel. De volgende dag had ik een fietstour geboekt door Bangkok. Het bedrijf, Co van Kessel, is lang geleden opgericht door een Nederlander en je raad nooit door wie. Co van Kessel inderdaad. Helaas is de beste man 4 jaar geleden overleden maar het bedrijf bestaan nog steeds en er komen veel Nederlanders op af. De fietstour was erg leuk, fietsen door de smalle straatjes van Bangkok, over de lokale marktjes en langs Chinatown. We zijn gestopt bij een tempel, wat voor ons de eerste maar zeker niet de laatste tempel was. Vervolgens zijn we met die fietsen op een boot gegaan en een stukje gevaren naar een minder toeristisch stukje van Bangkok. Hier hebben we door de kokosnoot- en bananenplantages gefietst. Onderweg stopte we een aantal keer en kregen we drinken en lokale snacks. We kregen nog een maaltijd in een restaurantje aan de rivier. Erg lekker lokaal eten met een mooi uitzicht. Ten slotte zijn we met de boot weer terug gegaan naar het startpunt van de tour. Die avond zijn we nog wat gaan eten en hebben we een voetenmassage gedaan. Zaterdag hadden we het plan om naar een floating market te gaan. Dit is een markt met heel veel bootjes waar mensen lokale mensen hun eten kopen. We hielden een taxi aan en vroegen naar de floating market. Na wat hersengekraak van de taxi chauffeur wist hij uiteindelijk wel war het was. Na 2 minuten moest hij ander chauffeurs al om de weg vragen, waar ik al niet zo’n fijn gevoel bij had. Daar bovenop word hij na 10 minuten aangehouden door de politie. Mooi moment om uit te stappen en maar wat anders te gaan doen. Toevallig was dit precies bij Wat Pho, de tempel van de liggende Buddha. Een van de bekendste tempels in Bangkok. Hier zijn we dus maar naar toe gegaan. Het is een prachtige tempel maar na een half uur heb je het ook wel gezien. Daarna zijn we verder gelopen naar het koninklijk paleis, wat naast de Wat Pho ligt. Het was er zo druk, en het was ook erg ar, dat we uiteindelijk maar besloten hebben om deze over te slaan. Vanaf hier hebben we andere taxi gepakt en toch maar besloten om naar de floating markets te gaan. Deze taxi chauffeur wist echter precies waar het was en hij wou op de meter rijden, wat uiteindelijk 4x goedkoper bleek te zijn. De floating market was een goede keuze, een gezellige sfeer met lokale mensen en bijna geen toeristen. Hier hebben we lekker pad thai gegeten en nog met onze voeten in zo’n bak met vissen gezeten die dan je doden huidcellen opeten. Maar het voornaamste wat ze doen is kietelen. Zondag was de dag dat we de nachttrein zouden pakken naar Chiang Mai. Maar we hadden nog de hele dag dus zijn we nog wat tempels geen bezoeken. We zijn bij het Royal Palace geweest, Wat Phra Keo en de Wat Arun (tempel van dageraad) geweest. In de middag hebben we nog even in het hostel gezeten voordat we een taxi pakte om richting de nachttrein te gaan. De nachttrein is echt prima te doen, goede airco en ze komen op een gegeven moment je bedje uitklappen. Voordat ik het wist waren we in Chiang Mai.

We waren al vroeg in het hostel en wilde eigenlijk zo snel mogelijk een scooter huren om naar Pai te rijden. Een rit van 130km en 762 bochten. Scooters zijn hier geen scooters zoals wij ze kennen in Nederland. Een scooter in Nederland heeft 45cc, hier beginnen ze bij 125cc, dus eigenlijk is het een motor. De rit was uitdagend maar wel erg mooi om te rijden. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om te tanken, drinken en eten. We waren aan het eind van de middag in Pai en hebben daar een hostel gezocht omdat we niks geboekt hadden. De eerste had gelijk plek dus dat was mooi. Ook zijn we nog naar een waterval gereden maar die stond helaas droog. We hebben nog wat gegeten en gedronken en zijn naar bed gegaan, versleten van de reis. De volgende dag in Pai zijn we eerst naar de witte Buddha gegaan. Een stevige klim naar boven maar mooi om de witte Buddha te zien. Daarna zijn we doorgereden naar een waterval aan de andere kant van Pai. Deze was een stuk beter dan de eerste waterval, want deze stond alles behalve droog. In eerste instantie leek het niet veel bijzonders maar nadat we een stuk naar boven zijn geklommen zagen we dat we konden zwemmen. Natuurlijke zwembaden, prachtig. Vervolgens zijn we nog verder naar boven geklommen en zijn we er achter gekomen dat je via de rotsen naar beneden kon glijden. Dit was zo leuk. Na een tijdje kwamen er ook lokale mensen met jonge kinderen. Zo leuk om die kleine mannetjes zonder enige twijfel of angst van die rosten af te zien glijden en net zo makkelijk weer over de stijlen rosten naar boven klimmen. Daarna zijn we nog wat gaan eten en zijn we ons klaar gaan maken om de rit terug naar Chiang Mai te rijden. Eenmaal terug in Chiang Mai zijn we gaan eten en gaan slapen, wederom moe van het scooteren en de volgende dag werden we al vroeg opgehaald om een dag naar de olifanten te gaan. De wekker ging vroeg, snel ontbijten en spullen pakken voor een leuke dag met de olifanten. Na een rit van 1,5 uur achter in een auto waren we er eindelijk. We kregen eerst wat uitleg over het park en de olifanten. De olifanten in dit park zijn opgevangen en word goed voor ze gezorgd. Ook wordt er hier niet op hun gereden. De olifanten hebben hier een goed leven met genoeg bewegingsvrijheid. Na de uitleg zijn we ze gaan voeren. Bananen en suikerriet lusten ze graag. Bananen eten ze in trossen tegelijk. Na het voeren zijn we medicijnen gaan maken voor de olifanten en daarna kregen we lunch. Na de lunch was het tijd om met de olifanten te gaan modderbaden. Dit is het speelkwartiertje voor ze, echt heel leuk om de olifanten zo te zien dollen met elkaar. Ook mochten wij de olifanten helemaal insmeren met modder, een leuke ervaring. Tenslotte zijn we ze gaan wassen in het water en dat was het voor de dag. De terugweg naar het hostel was ook erg leuk. Het was namelijk een dag voor Songkran, het Thaise nieuwjaar. Met Songkran ligt alles in Thailand stil en is iedereen op straat te vinden om elkaar nat te spetteren met water. Complete emmers water, waterpistolen, tuinslangen, noem maar op. Op de terugweg zijn we meerdere keren compleet nat gegooid door lokale kinderen langs de weg. We konden ons niet goed beschermen omdat de achterkant van de auto gewoon open was. Maar het was erg leuk om mee te maken, het maakte de rit terug zeker leuker. We zaten in de auto met 5 Amerikanen. Op een gegeven moment sliepen ze allemaal half, of in ieder geval ze hadden allemaal hun ogen dicht. Waarop ik keihard riep ‘’watch out, there they come with the water’’, waardoor ze allemaal een meter omhoog vlogen. Die had ik mooi tuk. Dus Songkran, dat stond op de planning voor de volgende dag. We hebben s’avonds nog 2 waterpistolen gekocht, armed and ready voor Songkran. Rond 12 uur de volgende dag zijn we de straat op gegaan en op de grote wegen was het al snel feest. Iedereen is vrolijk en spettert elkaar onder met water, niemand of niks is veilig. Al snel waren we zeiknat, en dat bleef zo voor de rest van de dag. Dit was een hele leuke ervaring. Zo leuk om te zien dat het nieuwjaar op zo’n positieve manier gevierd wordt door echt iedereen. Heel laat is het niet geworden omdat we de volgende dag zouden vliegen naar Surat Thani om vervolgens naar het Khao Sok National Park te gaan. Eenmaal aangekomen in Surat Thani bleek dat het Khao Sok national park volgeboekt was dus hebben we besloten de volgende dag maar naar Koh Phangan te gaan. S ’avonds hebben we wat rond gelopen in Surat Thani maar veel is daar niet te beleven. Wel hebben we wat rondgelopen op een leuke night market en hebben we lekker street food op daar.

De volgende dag werden we al vroeg opgehaald om richting de boot te gaan. De boottocht duurde ongeveer 2 uur wat prima te doen was. Het hostel wat ik geboekt had bleek ook erg leuk te zijn, direct aan het strand, met een bar en zwembad. In de middag hebben we dus ook lekker niks gedaan en een beetje in de zee gezwommen. Echt verkoelend is dat overigens niet, het zeewater was rond de 30 graden. Voor de volgende dag hadden we een scooter gehuurd om het eiland te gaan verkennen. Omdat de full moon party net was geweest was het wat rustiger op Koh Phanghan. Dit eiland staat bekend om zijn feesten, maar het is zeker meer dan alleen een party eiland. We zijn eerst naar een lookout punt gereden, waar je mooi uitzicht had over de zee. Vervolgens hebben we een strandje gevonden bij een resort waar we een tijdje zijn gebleven. Ze hadden hier heerlijke fruitshakes en het strand was prachtig. Daarna zijn we naar een waterval gereden. Prachtige waterval waar je helemaal naar beneden kon klimmen. Het duurde ongeveer een half uur voordat we beneden waren en het was een pittige klus maar het was wel leuk, een beetje avontuur. Vlakbij de waterval zat nog een klein strandje waar we wat hebben gegeten en vervolgens weer terug gescooterd naar het hostel. Die avond ben ik formule 1 gaan kijken in een bar waar ik wist dat het uitgezonden werd. De volgende dag besloten we de scooters nog maar een dag te houden en het eiland nog wat meer te verkennen. We kwamen al snel terecht bij de Slip ’N Slide. Een klein waterpark welke maar een paar keer per maand open is, en nu was hij open. Hier hebben ze 2 grote glijbanen met een schans aan het einde, waardoor je voor een seconden of 3/4 in de lucht hangt voordat je in het water beland. Mijn innerlijke kind kwam weer naar boven en ik vond het geweldig. Anouk durfde echter niet, ook al snap ik dat wel want die glijbanen waren next level. Dit heeft hele gave filmpjes opgeleverd met de gorpo. Na een keer of 8 van de glijbaan had ik het ook wel weer gezien. Ook omdat ik bij een van de landingen precies op mijn achterste terecht kwam, wat resulteerde in een beetje een zere reet. Op aanbevelen van een kamergenootje zijn we doorgereden naar Malibu Beach. Prachtig wit strand in een baaitje. Hier hebben we lekker gegeten en even op het strand gelegen. Maar het was zo bloedheet dat we het niet lang volhielden. Op een gegeven moment merkte ik dat er vervelende vliegjes op mijn benen zaten die prikte en bloed zogen. Toen zijn we maar snel weggegaan. Weer door op de scooter naar een andere waterval. Deze was helaas niet zo spectaculair als de vorige maar ja, ze kunnen niet allemaal even mooi zijn. Die avond hebben we bij een lokaal marktje van alles en nog wat gegeten. In het hostel nog een duik in het zwembad een biertje bij de bar was een goede afsluiter van de dag. Het scooteren beviel zo goed dat we ze nog maar een dag hebben gehuurd, al hebben we niet heel veel meer gereden die dag. We zijn nog naar 2 stranden geweest en toen hadden we het hele eiland wel zo’n beetje gehad en besloten we de rest van de dag bij het hostel te chillen. De volgende dag zouden we namelijk richting Koh Tao gaan om te gaan duiken, eindelijk. Die avond ben ik nog in contact geraakt met een aantal mensen in het hostel en ben ik overgehaald om mee te gaan naar de half moon party. Dit was een house party midden in de jungle, leuk om mee te maken.

De volgende dag was het dus tijd om naar Koh Tao te gaan. De boottocht duurde ongeveer 1,5 uur en rond een uur of 4 waren we bij het duikresort waar we de PADI Open Water Course zouden gaan doen. Die zelfde avond kregen we al een introductievideo te zien van goed 3 uur waar we ook vragen over moesten beantwoorden. In de avond niet veel meer gedaan want we wilde fit zijn voor de volgende dag. Om 8 uur moesten we verzamelen in het restaurant waarna we onze duik spullen moesten uitzoeken. Daarna zijn we naar het zwembad gegaan om alle vaardigheden te oefenen. We leerde hoe we alle spullen in orde moesten maken voordat we het water in gingen en in het water oefende we dingen zoals hoe je moet handelen als je geen lucht meer hebt, of wat te doen wanneer je masker vol water loopt of helemaal eraf schiet. Veel wist ik al van eerdere duiken maar toch heb ik nog veel bijgeleerd. In de middag hadden we nog wat meer theorie en de avond hadden we vrij. We zijn met de groep wat gaan eten en daarna niet veel meer gedaan. De volgende ochtend werden we om 07:00 verwacht in het restaurant. Eerst wat uitleg over de 2 duiken voor die dag en toen waren we klaar om te gaan. Met een klein bootje werden we naar de grotere boot gebracht om uit te varen naar de eerste duiklocatie. Deze 2 duiken gingen super en het beviel goed. Een paar mooie dingen gezien onder water en het koraal is ook erg mooi. In de middag hadden we nog de laatste praktijk les en gelijk daarna moesten we examen doen welke we makkelijk gehaald hebben. In de avond lekker gegeten met de groep en vervolgens nog een biertje gedaan. Wederom moesten we de volgende dag om 07:00 verzamelen en kregen we uitleg welke duiken we vandaag zouden maken en welke oefeningen we onder water zouden gaan oefenen. Vandaag stond ook de 18 meter duik op de planning. We zouden naar een plek gaan waar met enige regelmaat walvishaaien worden gespot, dus misschien hadden we vandaag wel geluk en zouden we zo’n vriendelijke reus in het echt zien. De duiken gingen wederom super goed en het was erg leuk. Helaas zijn we met de 2^e duik die dag wel de gorpo verloren. Ik had een tijdje terug al een wristband gekocht zodat het makkelijk was om hem mee te nemen tijdens het duiken. Ook had ik nog een duikfilter gekocht om mooiere beelden te maken. Tijdens de eerste duik had ik super mooie filmpjes en foto’s gemaakt maar met de 2^e duik is de gopro helaas verloren gegaan. De duik instructrice is nog naar 30m diepte gedoken om op de bodem te zoeken maar het zicht was te slecht dus helaas pech, gorpo weg. Na de laatste duik waren we wel officieel open water divers. Ik vond het zo leuk dat ik later besloten heb er nog een dag aan vast te plakken en te gaan voor Adventure Diver. Dit is onderdeel van de Advance Open Water Course maar die is 2 dagen en daar had ik helaas geen tijd meer voor. Ook omdat we de dag erna zouden vliegen en dat is niet toegestaan binnen 18 uur sinds je laatste duik. Dus heb ik gekozen om die ene dag er nog achter aan te doen. Die avond hebben we het goed gevierd dat we open water divers zijn en het was een gezellige avond in de bar. We hebben nog een video zitten kijken die iemand voor ons heeft gemaakt met leuke beelden van het duiken. De volgende dag was ik redelijk brak maar had toch weer heel veel zin om te gaan duiken. Vandaag stonden er 3 duiken op de planning. De eerste was een diepte duik naar 30 meter, de tweede een navigatie duik en de laatste een nachtduik. Na enige uitleg een paar vragen lijsten over de specifieke duiken was het tijd om de boot weer op te gaan. De diepte duik was de beste tot nu toe. Het is een raar gevoel dat je 30 meter diep onder water bent en gewoon adem aan het halen ben. Heel lang kan je niet op die diepte blijven want hoe dieper je gaat, hoe minder zuurstof je beschikbaar hebt omdat je meer inademt in het diepen. De navigatieduik was ook erg interessant, iedereen kreeg een kompas om zijn pols en na de uitleg zijn we het water weer in gegaan. Eenmaal onderwater moesten we eerst 10 meter weg zwemmen in de richting die werd toegewezen door een van de instructeurs en daarna moest je aan de hand van het kompas weer terug zwemmen, eitje. De 2^e test was wat lastiger maar nog steeds redelijk makkelijk. Aan de hand van het kompas moest je in een vierkant zwemmen en telkens het kompas bijstellen in de juiste richting. Dit ging in 1 keer goed. De laatste test was wel lastiger. In zuid of noordelijke richting zwemmen voor ongeveer 10 minuten of 50 bar aan lucht en vervolgens de weg weer terig vinden naar precies het zelfde punt als waar je vandaag kwam. Dit is lastig omdat je niet altijd in een rechte lijn kan en dus vaak aanpassingen moet maken op je kompas. Uiteindelijk ben ik met mijn maatje niet precies terig gekomen bij het begin punt maar volgens de instructeur deden we het goed, alleen de stroming zat een beetje tegen en is lastig rekening mee te houden op de eerste navigatie duik. Na de navigatie duik zijn we weer terig aan land gegaan en hadden we een uur om te eten voordat we weer moesten verzamelen voor de nacht duik. Naja nachtduik, meer sunset duik. Zodra de zon onder was zijn we ons klaar gaan maken om het water weer in te gaan. Dit keer kregen we nog iets anders mee, namelijk een zaklamp. Erg handig als je duikt in het donker. Dit beloofde de beste duik te worden tot nu toe dus ik had er erg veel zin in. In het donder komen alle roofdieren tevoorschijn om te jagen. Denk aan haaien, barracuda’s en andere grote vissen. Na 20 minuten gedoken te hebben moesten we plotseling naar boven. De divemaster die onze duik leidde was namelijk de groep kwijtgeraakt en de procedure is dan dat iedereen naar boven gaat en de duik beëindigt. Balen voor ons, we hadden niet echt veel bijzonders gezien en iedereen was een beetje teleurgesteld. Toen Becky, onze instructrice, eenmaal terug op de boot was zag ze onze gezichten en stelde voor om terug het water in te gaan. Dit was de beste beslissing ooit want deze duik, van nog eens 20 minuten, was echt de beste tot nu toe. Dit keer waren we maar met 4 personen dus konden we snel naar beneden en uiteindelijk nog veel gezien. Op een gegeven moment moesten we allemaal onze zaklampen uit doen waardoor het echt pikkedonker was. Ik kon nog net degene voor mij zien maar 2 seconden niet opletten betekent dat je iedereen kwijt bent dus je moest wel gefocust zijn. Maar wat is dat bijzonder zeg, echt fantastisch. Het water zit vol met plankton en plankton gloeit op in het donker. Als je dus beweegt in het water lijkt het wel een lichtshow van Tinkerbel, echt heel magisch. Dus nu ben ik ook Adventure Diver en kan ik overal ter wereld tot 30 meter diepte duiken, blij dat ik deze dag er nog bijgedaan heb. Voor nu zat het duiken er dus op, maar ik ga zeker vaker duiken in mijn leven, het is echt geweldig.

De volgende dag was een flinke reis dag. In de ochtend hadden we de boot helemaal terug naar Surat Thani. Deze ging eerst langs Koh Phangan en later nog langs Koh Samui. Vanuit Surat Thani hadden we direct de bus naar het vliegveld waar we ruim op tijd aanwezig waren. Op het vliegveld konden we niet veel meer doen dan wachten, eten en wat drinken. Om 9 uur ging onze vlucht terug naar Bangkok en waren rond 11 uur in het hostel in Bangkok. Ik had hetzelfde hostel geboekt in Bangkok dus we wisten waar we naar toe moesten. Gebroken van de reis dag zijn we vrijwel direct gaan slapen. De volgende dag zou Anouk weer teruggaan naar huis en zaten haar 3 weken Thailand er alweer op. We zijn die dag nog naar een shopping mal gegaan en nog even op Khao San Road geweest. De taxi rit naar het vliegveld was ook een verhaal op zich. We zaten in een best wel oude taxi die niet zo heel goed meer werkte bleek wel. We stonden voor het stoplicht op een heuveltje toen de motor afsloeg en niet meer wilde starten. De politie kwam erbij en samen met de politie hebben we de auto weer aan de praat gekregen door te duwen, haha. Op het vliegveld heb ik mijn zusje afgezet, gedag gezegd en ben ik zelf weer terug gegaan naar het hostel. Het waren 3 super leuke en gezellige weken met Anouk en ben blij dat ze er was, het zal wel weer even wennen worden om alleen te reizen. Ik ben nog 2 nachten in Bangkok gebleven maar heb niet zo veel meer gedaan, het was ook erg warm die 2 dagen. Wel ben ik een nieuwe gopro gaan kopen omdat ik de laatste 2 maanden toch nog wel wat mooie beelden wou maken. Dit was het weer voor nu, later meer met o.a. Laos, Vietnam en Cambodja.

Part 3: 3e en laatste maand Australië

Hello there! Ben ik weer. Ik heb weer een hoop leuke dingen meegemaakt en mooie plekken gezien. Ik weet gewoon even niet waar te beginnen eigenlijk. Mijn laatste verhaal eindigde in Surfers Paradise dus ga vanaf daar maar weer verder. Van veel mensen hoorde ik dat er in Surfers Paradise niet zo veel te beleven was en had het advies gehad om er niet te lang te blijven dus had ik 3 nachten geboekt. Toen met de bus aankwam bij het station had ik het idee om voor de zekerheid even mijn reservering van mijn hostel erbij te pakken om te kijken naar welk adres ik moest. Wat blijkt nou, ik had helemaal niks gereserveerd… Sta je dan met één tas op je rug en één op je buik, haha. Gelukkig had ik afgesproken om koffie te doen met een vriendin van Kim, bij wie ik in Mooloolaba was, die toevallig ook in Surfers Paradise was. Op haar aanbeveling ben ik naar het hostel gegaan waar zij verbleef. Daar hadden ze gelukkig nog genoeg plek dus uiteindelijk niks aan het handje. Maar ik ben blij dat zij mij dat hostel heeft aanbevolen. Het beste hostel waar ik tot nu toe ben geweest en de meest fantastische mensen leren kennen, zowel kamergenoten als andere mensen in het hostel. Afijn, na een aantal dagen feesten in Brisbane dacht ik even rustig aan te doen. Daar kwam dus, verassend genoeg, niks van terecht. De eerste avond voor mij in Surfers Paradise was er gelijk een kroegentocht. Tsja, die kon ik niet laten lopen dus ben ik gezellig meegegaan. De dagen erna heb ik wel rustig aan gedaan, moest nog een wasje doen en ben daarna naar het strand gegaan. S’avonds nog een potje gaan poolen met kamergenoten maar dat was het wel. Verder nog naar een ander strand geweest met de bus waar het wat rustiger was en de golven wat minder ruig want op main beach kon je amper zwemmen zo wild dat de zee was. Op de laatste dag ben ik met een Amerikaanse kamergenoot naar een Observation deck gegaan, op de 77^e verdieping van een gebouw. Prachtige zonsondergang gezien en mooi om te zien hoe de stad in de avond verlicht is. We hadden die middag met alle kamergenoten boodschappen gehaald om gezamenlijk te koken, maar niemand bleek echt te kunnen koken dus was ik de chef. Ze hebben hun bordje afgelikt en ik heb zelf een vegetariër pasta met gehakt zien eten, haha serieus. De dag erna was het voor mij helaas tijd om weer verder te gaan. Had hier best nog wel een paar dagen willen blijven maarja, vooraf kan je niet alles weten en ik wil ook ander plekken graag zien. Althans, dat dacht ik.

De volgende bestemming was namelijk Byron Bay. Iedereen vindt deze plek echt fantastisch en heb er alleen maar goede verhalen over gehoord dus ik had wel zin om nu eindelijk zelf naar Byron Bay te gaan. Ik wil niet zeggen dat ik het over had willen slaan maar naar mijn idee wordt Byron Bay hevig overschat. Het was er mega druk, het strand was bevuild en een leuk, gezellig barretje heb ik ook niet gevonden. Wel heb ik Sanne hier weer gezien dus dat was wel gezellig, en ik zie haar in Sydney ook weer. Grappig hoe sommige mensen nagenoeg het zelfde reis schema hebben. Verder heb ik bijna een hele zondag de UFC zitten kijken in een kroeg en de dag erop had ik een tour geboekt bij een bekende bierbrouwerij een half uurtje lopen vanaf het centrum. Dit was wel een leuke tour en aardig wat biertjes gehad daar. Ik had nog een tip gekregen dat er in het centrum ook een brouwerijtje zat dus daar ben ik ook nog even langs geweest. Prima bier dagje dus, heerlijk.

Tussen Byron Bay en Sydney zitten niet zo veel hoogtepunten maar omdat het best wel een aardige afstand is had ik besloten om in Coffs Harbour nog 2 nachten te blijven om de reis een beetje op te breken. Nou ik had beter gelijk naar Sydney kunnen gaan want daar was echt niks te beleven. Het begon al toen ik de bus uitkwam. Het hostel was bijna 4 km verder op en de regen kwam met bakken uit de hemel. Normaal gesproken met die afstanden heeft het hostel een shuttle busje, maar na een belletje naar het hostel bleek er geen chauffeur te zijn en het beste advies wat ze konden geven was om een taxi te bellen. Zo gezegd zo gedaan, de taxi gedeeld met een Fins meisje die naar het zelfde hostel moest. Over deze situatie was ik dus al niet echt tevreden. Het hostel zelf was zonder twijfel het slechtste hostel waar ik tot nu toe ben geweest. Pff, dat beloofde wat. Heb er serieus aan gedacht om die zelfde avond of de ochtend erna de bus te boeken naar Sydney maar uiteindelijk toch maar niet gedaan. Zo zie je maar, reizen is niet altijd zoals je denkt wat het is en kan soms ook tegenvallen, hoort erbij. De dag erna ben ik naar het ‘centrum’ gelopen, op het gemakje een bakje koffie gedaan, boekje gekocht en terug gegaan naar het hostel. Op de terugweg kwam ik een barretje tegen met happy hour, 2 uur zelf, dus ben daar maar mijn verdriet weg gaan drinken. Haha nee, zo erg was het ook weer niet. De zon scheen tenminste die dag. De dag erop ben ik 2 uurtjes gaan surfen. Dat is ook de reden waarom ik Coffs Harbour had gekozen om te stoppen, omdat je daar goed schijt te kunnen surfen en dat klopte wel. Die dag was het ook St. Patricks day dus ben ik met een groep meiden van mijn hostel naar een Ierse pub gegaan en een aantal pints Guinness gedronken. Die avond moet ik de nachtbus in naar Sydney dus ik kon wel een borrel gebruiken. Uiteindelijk nog een uur op de bus moeten wachten, om 23:00 s’avonds, ik was er klaar mee.

Ik sliep snel en voordat ik het wist werd ik 9 uur later midden in de grote stad Sydney wakken. Dit was wel weer even wennen. Wat een mega stad is Sydney zeg. Afijn, mijn hostel was in Bondi Beach, een stukje uit het centrum. Geen idee waar ik heen moest maar ik heb het gevonden. Wat moet je tegenwoordig zonder je telefoon en de app mapps.me, fantastische app welke al meerdere voorkomen heeft dat ik verdwaald ben. Het was nog vroeg toen ik bij het hostel kwam en moest dik 5 uur wachten voordat ik kon inchecken. Het was slecht weer dus ben in de gezamenlijke ruimte op een bank verder gaan slapen. Sanne was ook in Sydney dus daar had ik om 14:00 mee afgesproken om een wandeling te doen vanaf Bondi Beach naar Coogee Beach. De dag erna zou ook Mark in Sydney zijn, dus heb die dag met Mark en Sanne door Sydney gelopen, de ferry naar Manly Beach gepakt, biertjes gedaan en gegeten. Die maandag die volgde heb ik vrij weinig uitgevoerd, lekker een keer niks gedaan, hopende dat het snel morgen zou zijn want dan stond eindelijk mijn skydive gepland.

Dinsdagochtend werd ik al vroeg opgehaald om uit een vliegtuig te gaan springen. Het weer was alleen niet zo best, bewolkt en af en toe regen dus ik hoopte dat het door ging anders moest het verzet worden. Daar had ik niet zo’n zin in, want het was goed 2 uur rijden naar de locatie vanaf Sydney dus had zonde van de tijd geweest. Toen we aankwamen op de locatie moesten we nog een half uur wachten omdat het weer op dat moment te slecht was om te springen. Uiteindelijk kregen we toch het bericht dat we konden inchecken, de spullen aan te trekken en uitleg kregen over wat wel en niet te doen. Daarna mijn instructeur leren kennen en toen was het tijd om het busje in te stappen naar het lokale vliegveld. Bij sommige mensen waren de zenuwen al voelbaar maar eerlijk gezegd had ik nergens last van en had juist enorm veel zin om te springen. Op het vliegveld moesten we nog even wachten op het vliegtuig die net 6 andere personen geloosd had om terug te keren om ons mee te nemen. Ik zat als 2^e in het vliegtuig wat betekende dat ik als een van de laatste het vliegtuig uit ging. Het duurde even voordat we op de vereiste hoogte, 4.2km, waren en dan gaat opeens de deur open, roepen de instructeurs wat naar elkaar, klikken ze de harnassen aan elkaar vast en niet veel later gaat het groene lampje branden wat simpel weg betekent, je gaat dat vliegtuig uit, graag of niet. Leuk om te zien hoe dat de mensen voor mij het vliegtuig uit verdwenen. Maar dan ben je zelf aan de beurt, schuifelend naar de deur, benen onder het vliegtuig, hoofd naar achter en lachen naar de camera en daar ga je… ondersteboven een draaiend val ik met 220 km/h naar beneden voor zo’n 60 seconden, en 60 seconden daarna sta je weer op de grond. Wat een fan-tas-tische ervaring en een geweldig gevoel om zo naar beneden te vallen. Ik zou het zo gelijk weer doen, echt waar. Het zou een dure hobby zijn maar wauw, absoluut een hoogtepunt van mijn reis. Overigens, de skydive instructeurs doen op een drukke dag ongeveer 25 sprongen en sommige hadden er al meer dan 10.000 opzitten. Tienduizend, wauw.

Terug in Sydney kon ik gelijk inchecken in mijn nieuwe hostel, midden in de stad. Einde van de middag had ik afgesproken Marieke, die ik van de NHTV ken en die al een tijdje in Sydney woont en werkt. Gezellig een paar biertje gedaan en gegeten. De dag erna ben ik alleen op mijn gemakje door Sydney gaan lopen. Langs het Opera House en over de Harbour Bridge om nog even wat mooie foto’s te maken met mijn GoPro. Was een goede dag om foto’ te maken want eindelijk scheen de zon in Sydney. Natuurlijk loop ik weer langs een kleine brouwerij vlakbij de Harbour Bridge dus even snel een pitstop gedaan. Prachtig hoe dat soort pareltjes zo verstopt kunnen zitten en je maar gewoon geluk moet hebben dat je erlangs loopt. Heb het er bij 1 gehouden, het was immers pas 13:00. Later ben ik naar het Hard Rock Café gelopen en daar gegeten. Australië heeft er maar 2 en ik ze nu beide gezien. Die in Rome blijft de mooiste tot nu toe naar mijn mening. De volgende dag was een donderdag. Die avond had ik de nachttrein geboekt naar Melbourne want het was tijd om naar de Formule 1 te gaan. Hier had ik lang op gewacht en erg veel zin in.

Na 11 uur in de trein kwam ik aan in Melbourne en wist precies waar ik heen moest. Ik had ook gelukkig mijn OV kaart van Melbourne nog waar nog geld op stond dus kon zo de tram instappen richting St. Kilda. Mijn hostel lag recht aan het park waar de F1 was, dus lekker dichtbij. Ik was rond 9 uur in de ochtend in mijn hostel, dus ik kon nog niet inchecken. Ik had mijn god geen idee wat ik die dag ging doen maar het zou niet veel geweest zijn. Totdat er iemand van het hostel naar mij toe kwam en vroeg of ik vandaag naar de F1 wou. Hun hadden blijkbaar kaarten gehad van de organisatie om weg te geven aan klanten. Daar zeg ik geen nee tegen, dus snel mijn telefoon opgeladen, tassen in de locker room, ontbijten en richting het terrein. Wat een belevenis om bij de F1 te zijn zeg, echt fantastisch. Die vrijdag heb ik een Nederlandse vader en zoon ontmoet waar ik de hele dag mee opgetrokken ben, Daniel en Albert. Die dag op het gemakje de 1^e en 2^e vrije training gezien, een paar biertje gedaan en rond 18:00 weer richting het hostel. Vlakbij nog lekker fish&chips gegeten en bij een kroeg waar ik al eerder geweest was toen ik mijn reis in Melbourne begon nog een biertje gedaan. Uiteindelijk ben ik aan de praat geraken met een Australische man, Brendan. Hij was ook bij de F1 geweest en had in de pitstraat gelopen en had een van de betere plekken op de beste tribune. Later kwam zijn vrouw erbij en nog een vriend van hun. Het was super gezellig en hebben lekker zitten ouwehoeren over van alles en nog wat. Ik mocht niks betalen want ik was alleen aan het reizen, chill. Brendan had het erover dat hij voor mij misschien nog wel een kaartje kon regelen om zaterdag de pitwalk te doen. Dit zou me wel zo’n 300 dollar kosten. Hmm, ik twijfelde. Het werd uiteindelijk zo gezellig en we konden het goed vinden dat hij later zei dat als het zou lukken om die kaarten te regelen, hij ze voor mij zou betalen. Het was inmiddels al kwart voor 2 in de nacht en ik had nog steeds niet ingecheckt in mijn hostel en ook had ik die F1 kaart van hun nu, die ik terig moest geven wanneer ik terig in het hostel was. Ik was nog net op tijd om in te checken en ze waren een beetje boos op mij omdat ik die F1 pas nog had… ja kon ik er wat aan doen dat ik in de tussentijd niet in het hostel geweest ben, haha. Ik had een prachtige dag en een super leuke avond dus mij maakte het allemaal niet meer uit. Ik kon natuurlijk niet wachten om te horen of het was gelukt met die kaarten of niet dus ik was de volgende dag als vroeg wakker, klaar om naar de F1 te gaan en, hopelijk, het goede nieuws te horen. Helaas waren de kaarten helemaal uitverkocht, dus geen pitwalk voor mij. Dat had mijn F1 weekend helemaal af gemaakt, maarja niet alles kan meezitten he. Ze hadden mij ook nog aangeboden om bij hun te verblijven als ik weer in Sydney zou zijn, dus dat zou ook super leuk zijn. Zaterdag en zondag had ik kaarten voor een tribune plaats tegenover start/finish. Daar heb ik zaterdag de 3^e vrij training en de kwalificatie gekeken. Daarna heb ik met Daniel en Alfred nog een biertje gedaan en nog een snelle avond hap gedaan in het centrum en vroeg naar bed, ik was best moe van de dag ervoor; 11 uur in de nachttrein, niet super lekker slapen, aankomen in het hostel, met geluk naar de F1, om 01:45 terug in het hostel. Aardig dagje was dat. Ook wou ik fit zijn voor zondag, voor de race. Ik was zondag rond 11:00 op het terrein en ben zo snel mogelijk naar de Jaguar Experience gelopen. Daar kon je 2 rondjes op een klein circuit meerijden in een Jaguar F-Type. Ondanks dat het nog vroeg was stond er al een flinke rij. Uiteindelijk heb ik 2 uur moeten wachten maar ja, het was het wel waard. Verder was er op het terrein nog niet veel anders te doen. Dus na 2 uur was ik eindelijk aan de beurt, een man maakt een foto van mij bij de auto en ik stap in. Op het moment dat ik instap scheurt mijn broek uit, van kruis tot knie… Ik zei tegen de coureur dat ik zo enthousiast was dat ik gewoon plots uit me broek scheurde. Afijn, de 2 rondjes waren wel vet, driftend door de bochten etc. Daarna ben ik maar terug gelopen naar mijn hostel want zo kon ik niet de hele dag rondlopen. Als het een klein scheurtje was prima, maar ik liep praktisch in mijn onderbroek. Gelukkig was mijn hostel niet ver van het terrein vandaan, alleen ik stond op dat moment wel helemaal aan de andere kant. Binnen 45 minuten was ik weer terug dus heb niet veel gemist. Na dit incident had ik wel trek in een biertje dus had met Daniel en Alfred bij de bierstand afgesproken. Dit keer waren en nog meer Nederlanders bij. Sowieso waren er zondag heel veel Nederlanders. Ik sprak eerder ook 2 gasten die in een Whatsapp groep zaten met 124 Nederlanders, alleen voor de F1. Na een paar biertjes ben ik naar mijn plek gegaan om de race te kijken en na afloop weer terug naar de bierstand om nog een paar biertjes te doen. Al met al een geslaagd weekendje Formule 1, erg leuk om bij geweest te zijn en al helemaal de eerste race van het seizoen in Melbourne.

Maandag avond stond er weer een treinsreisje van 11 uur op het menu terug naar Sydney. Eenmaal aangekomen op het station heb ik een andere trein gepakt naar de Blue Mountains in Katoomba. Dit is een nationaal park, 2 uurtjes met de trein vanaf Sydney. Die dag heb ik verder weinig gedaan behalve boodschappen. Ik was versleten van 13 uur in de trein zitten. De dag erop ben ik wel weer actief geweest. Toen heb ik de trein gepakt naar Wentworth Falls en heb daar de hele dag in het nationaal park rondgelopen. Prachtige wandelingen met mooie waterallen en uitzichtpunten over het park. De volgende dag was het slecht weer dus heb ik niet veel gedaan. Lekker uitgeslapen, dingetjes voor Azië geregeld, series kijken en lezen. Lekker relax dagje dus. Goed weer is ook niet vanzelfsprekend in de Blue Mountains met maar 77 zon dagen per jaar. De laatste dag ben ik wel weer op pad gegaan, het weer was prima alleen was het best koud. De hele dag weer gelopen, 18 km en 143 verdiepingen omhoog gelopen volgens mijn stappenteller op mijn telefoon. Het was lekker om weer eens in een rustiger landschap te zijn. De afgelopen anderhalve week ben ik alleen maar in de stad geweest eigenlijk.

Zaterdag was het weer tijd om terug te gaan naar Sydney. Ik ben snel gaan inchecken in mijn hostel, spullen gedropt en weer weg gegaan. Marieke had namelijk een kaartje geregeld voor mij om mee te gaan naar de paardenraces. Wat een chique bedoeling, iedereen netjes aangekleed, champagne drinken en noem maar op. Natuurlijk kon je ook inzetten op de races dus heb een klein gokje gewaagd. Bij een van de 3 races heb ik gewonnen dus viel niet tegen. Leuk om een keer bij geweest te zijn. Het is hetzelfde als de hondenraces waar ik in Ierland vaker ben geweest alleen dan groter, heel veel chiquer en duurder. Verder heb ik in Sydney niet veel meer gedaan, ik had alles wel een beetje gezien. Zondag avond heb ik wel nog met een groep Nederlanders de klassieker Ajax – Feyenoord gekeken. Dat was een gezellige avond met Ajax en Feyenoord supporters gemixt. Gelukkig heeft Ajax wel gewonnen! Maandag avond ben ik nog met Brendan en zijn vrouw en kinderen uit eten geweest in Bondi Beach, prachtige locatie aan zee. Mooie afsluiter op mijn laatste avond in Australië.

Vandaag is het dan toch echt tijd om Australië te gaan verlaten, met gemengde gevoelens wel. Ik heb hier een fantastische tijd gehad, de 3 maanden zijn voorbij gevlogen en ik heb nog nooit zulke mooie plekken bezocht, dingen gezien en zoveel leuke mensen ontmoet van over de hele wereld. Ik heb nog maar een klein deel van Australië gezien in deze 3 maanden maar ik zou graag een keer terug gaan om de rest te zien; Tasmanië, de west kust en het noorden. Wie weet kom ik er nog wel eens terug. Voor nu stap ik het vliegtuig in richting Bangkok. Op naar een nieuw avontuur, zuidoost Azië voor 3 maanden waar ik ook enorm veel zin in heb. Tot de volgende keer vanuit Azië.

Part 2: Agnes Water - Surfers Paradise

G’day allemaal. Hier weer een update vanuit Aussie. Sinds de laatste blog heb ik weer een hoop meegemaakt en gezien. De volgende stop was dus Agnes Water / Town of 1770. Dit was ook mijn eerste ervaring met de nachtbus. Een reis van ongeveer 9 uur. Ik heb gelukkig goed kunnen slapen dus het viel wel mee, scheelt ook weer een nacht in een hostel. Die dag in Agnes Water heb ik niet veel meer gedaan behalve naar het strand geweest en boodschappen gedaan, lekker relaxed dus. De volgende dag had ik mijn eerste surf les geboekt. De golven waren niet zo goed maar opzicht wel fijn om de basics te leren en om een beetje de balans op het bord te oefenen. Uiteindelijk ruim 2 uur in het water gelegen en een paar keer kunnen staan. Ging dus al de goede kant op. De 3^e dag in Agnes heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar Town of 1770 gefietst. Aan het eind van Town of 1770 was een pittige klim om bij een mooi uitzicht punt te komen, was de moeite waard. Town of 1770 heeft zijn naam te danken aan kapitein James Cook die hier voor de 2^e keer in Australië aan land kwam in het jaar, je raad het niet, 1770. Ik ben verder die dag nog naar een lokale destilleerderij gefietst waar ik een proeverij heb gehad van de eigenaar. Deze man maakt 4 likeuren van fruit, waarvan hij het fruit zelf teelde. De man had leuke verhalen en de likeuren waren erg lekker. Daarna ben ik even een uurtje op het strand gaan liggen voordat ik om 16:00 opgehaald werd voor een zonsondergang tour met een kajak. We gingen een eindje het water op langs de kust en vervolgens naar een zandbank. Daar stapte we uit en de gids tovert ineens wijn en een snack tevoorschijn. Prachtige zonsondergang met een drankje, perfect. Na de zonsondergang zijn we met de groep weer terug gaan kajakken en werden we weer bij het hostel afgezet. Ik heb helaas geen dieren gezien met het kajakken maar de gids vertelde dat ze vaak dolfijnen, schilpadden en roggen zien. Goed verkoop praatje of de waarheid, ik weet het niet. De laatste dag in Agnes water ben ik nog een keer gaan surfen. Dit keer met een andere organisatie. De groep was mega groot, een man of 30, waardoor we in 2 groepen moesten splitsen en rouleren met surfen. Het surfen ging al een heel stuk beter dan de eerste keer en heb een paar keer goed kunnen staan. Tijdens het surfen nog twee Nederlandse meiden leren kennen die toevallig ook in mijn hostel zaten. Na het surfen ben ik met hun gaan lunchen. Van surfen krijg je honger, het is best zwaar haha. Aan het eind van de middag ging er vanuit het hostel een sunset tour dus die ook nog maar even meegepakt. Uiteindelijk een beetje tijdsverspilling want die ging dus naar het uitkijk punt bij Town of 1770 waar ik de vorige dag al naartoe gefietst was. En er was ook niet echt een zonsondergang want het was mega bewolkt.

De volgende dag ging mijn bus om 06:30 richting Hervey Bay. Over Hervey Bay kan ik kort zijn, die had ik beter over kunnen slaan. Erg saai plekje waar letterlijk niks te doen is. Ik verbleef er 2 dagen waarvan ik er 2 aan het zwembad heb gelegen. Ik was blij dat ik na 2 dagen de bus pakte naar Noosa. Vanuit Noosa had ik een tour geboekt naar Fraser Island, een van de hoogte punten van de oostkust. Ik kwam pas laat in de middag aan in Noosa omdat de bus flinke vertraging had opgelopen voordat ik in Hervey Bay was opgestapt. Eenmaal aagekomen in Noosa moest ik nog lopen ook naar het hostel. Normaal rijden er shuttle busjes van en naar het hostel. Omdat de bus vertraging had was er ook gen shuttle dus ik moest lopen. Noosa is best wel heuvel achtig ben ik achter gekomen, was best wel een pittig stukje lopen met 2 tassen. Die avond heb ik voor mezelf gekookt en verder niet veel meer gedaan. De volgende dag heb ik veel gelopen, 20.8 KM om precies te zijn. In de ochtend ben ik begonnen aan een prachtige wandeling langs de kust van Noosa en door het nationaal park. Ik had de tip gekregen om goed te zoeken naar de Fairy Pools. Dit zijn een soort natuurlijke zwembaden dicht bij de zee. Ik heb ze gelukkig gevonden, het was de klim naar benden en weer omhoog wel waard. In de avond ben ik nog een drankje gaan doen met een Nederlandse meid die bij mij op de kamer lag en die toevallig op dezelfde tour zat als mij naar Fraser Island. Die avond heb ik het niet laat gemaakt want ik werd de volgende ochtend om 06:45 opgehaald voor de Fraser Island tour.

Na het zien van een instructie video zijn we met 28 man in 4 grote 4x4 Toyota Landcruisers gaan rijden richting Rainbow Beach, een tocht van 2 uur. Ik had weer het slimme idee om maar achterin te gaan zitten wat resulteerde in 2 uur lang geen kant op kunnen en opgevouwen zitten. Daar ging dus niet meer zitten als we op het eiland waren. In Rainbow Beach zijn we nog gestopt om 2 mensen op te halen, te tanken en lucht uit de banden te laten wat beter is als je op zand rijd. Vervolgens rijden we het strand op en direct op de ferry. De ferry duurde 10 minuutjes en vervolgens rijden we weer op het strand richting het kamp waar we meteen lunch kregen. Onderweg naar het kamp hebben we de eerste, en achteraf ook de laatste, Dingo zien lopen. Dingo’s zijn wilde honden die nog op het eiland leven. We hebben duidelijke instructies gekregen om ze met rust te laten, geen eten te geven etc. omdat ze wild zijn en dus vallen ze je aan. Na de lunch heb ik voor het eerst een stuk gereden naar Lake Wabby. Het was nog een flinke wandeling om daar te komen, over een zandpad op het heetst van de dag. Lake Wabby ligt midden in de duinen. Op het ene moment zie je niks anders dan zand en plotseling is er een meer. We hebben daar wat gezwommen en iedereen een beetje leren kennen. Vanaf Lake Wabby zijn we terug gegaan naar het kamp voor het diner. Verder stond er niks meer op de planning in de avond behalve spelletjes, uitleg van de gids Dave. Dave was 26 jaar, woog 140 kilo en had een enorme baard, lang haar en liep de hele dag op blote voeten. Maar wat een fantastische gids, super vriendelijke gast en wist werkelijk alles van het eiland. Zelf was hij bezig om geaccepteerd te worden door de Aboriginals van Fraser Island als om het ware een van hun te worden. Dit is nog nooit gebeurd in Australië dus best wel bijzonder. Doordat Dave zo’n speciale band had met het eiland hebben wij zoveel geleerd over de geschiedenis van het eiland en de mensen die er woonde. Voordat we naar historische plekken gingen moesten we een ritueel volbrengen om de plek en de mensen die er woonde te respecteren. Dat maakte de tour wel heel bijzonder. Dag 2 was een drukke dag. We moesten vroeg op om als eerste bij Eli Creek te zijn voordat het er krioelde van de mensen. Eli Creek is een stromend riviertje als het ware, waar je vanaf een hoger punt naar het einde kan dobberen. Het water is drinkbaar omdat het gefilterd is door het zand van het eiland. Daarna zijn we verder gereden naar de Champagne Pools. Dit zijn ook van die natuurlijke zwembaden net als in Noosa maar dan een flink stukje groter. Vervolgens zijn we naar Indian Head gereden. Indian Head is een uitzicht punt en een heilige plek voor de Aboriginals dus weer een ritueel voordat we naar boven klommen. Vroeger gebruikte men het uitzichtpunt om vissen, haaien en schilpadden te spotten zodat de mannen in bootjes wisten waar ze naartoe moesten om de dieren te vangen. Na Indian Head zijn we weer terug gereden naar Ely Creek om af te koelen en het zoute water van de Champagne Pools af te spoelen. Als afsluiter van de middag zijn we naar het Meheno Shipwreck gegaan en heeft Dave verteld hoe het kwam dat dit schip hier terecht is gekomen. Interessant verhaal maar veel te lang voor mij om te typen dus wil je hier, of over iets anders van Fraser Island, meer te weten komen staat het vast wel op Google. Na het avondeten hebben we nog wat spelletjes gedaan en op tijd naar bed gegaan, iedereen was moe van een drukke dag en de volgende dag moesten we er weer om half 7 uit. Op dag 3 zijn we naar Lake Mckenzie gereden. Dit was verder inlands dus de zandwegen waren wel wat lastiger om over te rijden. Hard rijden kan dan ook niet dus we deden zon 45 minuten over 10 kilometer. Lake Mckenzie is het grootste meer op het eiland. Lekker om even te zwemmen voordat het er zwart zag van de mensen. Gemiddeld komen er 1100 mensen per dag bij Lake Mckenzie, echt bizar. Na lake Mckenzie ben ik weer gaan rijden richting een picknick plek waar we gingen lunchen. Dit was best een uitdagend stuk, maar ik vond het super leuk om te rijden. Na de lunch heeft Dave weer een verhaal verteld en deden we nog een kleine wandeling langs een riviertje. Ook een heilige plek dus weer een ritueel. Mannen mochten daar vroeger niet komen omdat de vrouwen daar hun kinderen op de wereld zette. Door Dave zijn verhaal over de plek heb ik serieus nagedacht om de wandeling niet te doen omdat er vroeger geen mannen mochten komen maar Dave zei dat het voor toeristen niet uitmaak. Zelf liep hij niet mee. Na de wandeling zijn we begonnen aan de terug reis naar de ferry en uiteindelijk terug naar Noosa.

Eenmaal weer in het hostel eerst een douche gepakt, voor het eerst in 3 dagen. Op de camping kon je wel een soort van douchen maar schoon werd je niet en het is een en al zand dus binnen no time ben je weer vies. Als afsluiter hebben we nog met een paar mensen van de tour gegeten en een paar biertjes gedaan bij het hostel. De groep was ook erg leuk. Dit was weer een van de hoogtepuntjes van mijn reis.

De volgende ochtend had ik de bus naar Mooloolaba. Niet echt een plekje waar backpackers stoppen maar in Mooloolaba woont Kim. Kim is een vriendin van mijn oud huisgenoot Ronald. Vorig jaar met carnaval logeerde zij bij ons op de Grote Markt en daar ken ik Kim van. Daar ben ik uiteindelijk 5 dagen gebleven en 5 dagen niet veel anders gedaan dan op het strand liggen en relaxen. Even uit de drukke hostels was wel even lekker eigenlijk.

De volgende stop was Brisbane waar ik 4 nachten ben gebleven. Toen ik aankwam kreeg ik een berichtje van Sanne die ik op Fraser Island heb leren kennen en toevallig was zij ook in Brisbane. Daar ben ik de rest van de dag mee op pad geweest, beetje in de stad rond gelopen en avonds een hapje gegeten. Eerder op de dag kreeg ik nog een berichtje van Mark waar ik op het moment was. Mark heb ik leren kennen op de outback tour van Adelaide naar Alice Springs. Die bleek toevallig ook in Brisbane te zijn dus die is later op de avond aangesloten en hebben we een leuke avond gehad met z’n drieën. Sanne en Mark zijn beide Nederlands trouwens. Sanne ging de volgende dag weer verder maar Mark bleef nog een week in Brisbane dus heb daar veel mee opgetrokken. De volgende dag ben ik opzoek gegaan naar een pub die de UFC uitzond en die heb ik gevonden dus ik heb de hele middag sport zitten kijken in de pub. Later op de avond ben ik nog een gokje gaan wagen in het casino. De dag erna heb ik niet veel gedaan, een beetje rondgelopen in de stad. In de middag ben ik naar de bios geweest en in de avond een klein biertje gedaan bij een leuk biercafé. Dinsdag avond had ik met Emmy afgesproken om een hapje te gaan eten en wat te gaan drinken. Emmy komt uit Sliedrecht en ik heb ongeveer twee weken met haar samengewerkt in de Candlelight toen ik daar net begon. Emmy is daarna verhuisd naar Australië, is getrouwd en heeft een kindje. Ze werkt in een bar dus in die bar hadden we afgesproken. Uiteindelijk een super leuke avond gehad en hebben we alle barretjes bezocht waar zij de afgelopen jaren gewerkt heeft. Uiteindelijk was het toch weer redelijk laat toen ik ging slapen en de volgende dag stond er weer een busreisje op de planning naar Surfers Paradise. Daar ben ik op dit moment dus daarover de volgende keer meer. Daaag!

Part 1: Dubai & Australië

G’day people. Ik ben nu al zo’n 6 weken aan het reizen en het bevalt mij goed. In eerste instantie was ik niet van plan om een blog of iets dergelijks bij te houden, maar eigenlijk is het wel een leuke manier om jullie een beetje op de hoogte te houden van mijn avonturen etc. Daarnaast is het voor mijzelf een prima tijdsbesteding als ik weer eens 4, 5 of 10 uur in een bus zit. En ja, dat komt redelijk vaak voor. Voor mij zelf is het ook leuk om dit te schrijven, zo sta ik weer eens stil bij de dingen die ik gedaan heb de afgelopen weken. Dat is soms ook wel even nodig, want het leven op reis is af en toe best hectisch. Nouja hectsch, je doet heel veel in een korte tijd. Van de ene naar de andere plek, alles regelen, nieuwe avonturen, nieuwe mensen en voordat je het weet is er weer een week voorbij. Maar verder is het ook heel relaxed hoor, doen wat je wil, wanneer je wil, waar je wil. Maar goed, ik zal proberen zo af en toe een stukje te schrijven. Hieronder het eerste gedeelte van mijn reis. Veel plezier met lezen, of niet, kijk maar ;)

Op vrijdag 6 januari was dan eindelijk zo ver. Op naar een half jaar er tussen uit, een half jaar niet werken, een half jaar, hopelijk, veel zon en warmte. De eerste stop was Dubai, waar ik 2 nachten zou blijven. Wat ik niet wist is dat ik gelijk mijn eerste vlucht met de Airbus A380-800 van Emirates vloog, het grootste passagiersvliegtuig dat er bestaat. Wat een apparaat is dat zeg. En het gekke is, je merkt bijna niet dat je aan het vliegen bent of opstijgt of aan het landen ben. Eenmaal aangekomen in Dubai was het tijd om uit te zoeken hoe dat ik bij mijn hostel moest komen. Dat was niet moeilijk, dat was met de tram. Het hostel was niks bijzonders en zat helaas ver buiten het centrum. Maarja, bacpackers zijn goedkoop he, en het was maar voor 2 nachten. In Dubai heb ik in die 2 dagen best wel veel gezien en gelopen. Natuurlijk de Burj Khalifa van de buitenkant maar ik ben ook naar de 124 en 125^ste verdieping geweest. Wat een uitzicht heb je dan, bizar. Verder heb ik een boottocht gedaan langs het Palm Jumeirah eiland, hotel Atlantis en de Burj Al Arab. Die boottocht heeft mooie foto’s opgeleverd. Daarna op aanbevelen van de kapitein naar het Marriot hotel gegaan. Daar kon je naar de 52^ste om een biertje te drinken met uitzicht over het Palm eiland. Het waren twee prijzige biertjes maar met dat uitzicht meer dan waard. Ook dit heeft mooie plaatjes opgeleverd. Daarna nog even op Jumeirah beach geweest en even op het strand gelegen. Prima strand met op de achtergrond de Burj Al Arab. De volgende dag was het alweer tijd voor mijn volgende vlucht naar Melbourne. Om 10:10 in de ochtend moest ik vliegen dus het was redelijk vroeg opstaan. Dat ging allemaal prima, de vlucht was ook perfect. Zat achterin het vliegtuig, weer de Airbus A380-800, dus ik kon lekker mijn stoel naar achter gooien. In het vliegtuig bij Emirates heb je een eigen multi media systeem in de stoel voor je waarop je ontelbaar films en series kan kijken dus ik heb mezelf wel vermaakt. Ik kreeg drie keer te eten aan boord en kon zoveel bier bestellen als ik maar wou, alles was gratis. Heerlijk toch. Emirates is tot nu toe wel de beste maatschappij waar ik mee gevlogen heb geloof ik.

Eenmaal aangekomen in Melbourne was ik best wel versleten van die 14 uur durende vliegreis. Daarnaast was het in Melbourne lokale tijd rond 09:00 in de ochtend. In het vliegtuig heb ik bijna niet geslapen. Niet omdat ik niet kon slapen, maar ik zat op mijn gemak een heel seizoen van een serie weg te kijken. Dat kwam er dus op neer dat ik een nacht had overgeslagen. Toen ik in Melbourne uit moest zoeken hoe ik bij mijn hostel moest komen dacht ik bekijk het maar, ik pak een taxi. Van te voren wel even gevraagd wat de prijs ongeveer zou zijn. Achteraf had ik gewoon lekker met de bus moeten gaan, had me 60 dollar bespaard, en had ik minder lang hoeven wachten bij mijn hostel voordat ik in kon checken. Beginnersfout 1 is gemaakt, te snel voor de makkelijke optie kiezen en veel meer geld kwijt zijn. Volgende keer lekker de bus pakken dus. Eenmaal ingecheckt ben ik eerst een poosje op bed gaan liggen, ik was versleten. De dagen daarop ben ik Melbourne gaan verkennen. Melbourne is een hele leuke, open en vriendelijke stad. Mijn hostel zat in St. Kilda. Dat is een wijk van Melbourne aan de zee. Een erg leuke wijk met veel backpackers. Vanuit daar was het een kwartier met de metro om in het centrum van Melbourne te komen. Heb die 5 dagen in Melbourne best veel gelopen, maar ook een hele hoop dingen gezien. Op vrijdag heb ik meegedaan aan een kroegentocht door St. Kilda. Dat was mijn eerste avond op stap in Australië. Ik ben er die avond wel achter gekomen dat ik dat zulk avonden niet heel vaak moet doen anders kan ik in eind februari al richting huis…

De zondag ochtend daarop begon mijn Great Ocean Road Tour. Vanuit Melbourne was het 3 dagen voordat we in Adelaide zouden zijn. De eerste stop was Torquay. Dit is een legendarisch surf stadje waar het surfen in Australië min of meer is uitgevonden. Merken als Billabong, Quicksilver en Ripcurl zijn hier gevestigd. Hier vind je Bells Beach, waar jaarlijks meerdere wereldbekende surfcompetities worden gehouden. Daarna zijn we nog gestopt bij het begin van de great ocean road om een leuke foto te maken. Verder stopte we hier en daar voor het mooie uitzicht, om koala’s te spotten, te hiken naar watervallen en om de kustlijn te lunchen. Hier in Australië vindt je langs de weg en in openbare parken overal barbecues, of zoals ze hier heten Barbies, en ze zijn gratis te gebruiken voor iedereen zolang je ze maar schoon maakt na gebruik. En iedereen doet dat netjes hier, prachtig toch. Ook zie je overal openbare Wc’s, ook gratis in plaats van de gebruikelijke 50 cent in Nederland. Het hoogte punt van de Great Ocean Road was natuurlijk de 12 Apostelen. Prachtig om te zien, zeker bij zonsondergang. Ook wel leuk is dat ze in Australie alles een naam geven aan de hand van wat je ziet. Dus als je een berg ziet die eruit ziet als een pyramide, heet de berg Pyramid Mountain. Zie je een riviertje met veel stenen, heet het Stoney River. Zie je een bruine slang, is het een Brown Snake en ga zo maar door. Dit is bij de 12 Apostelen alleen niet het geval, het zijn er namelijk maar 9 en niemand weet waarom. Na 3 dagen touren ben ik aangekomen in Adelaide. Hier had ik een dagje vrij voordat mijn Outback tour naar Alice Springs begon. Deze tour duurde 6 dagen en ging dwars door het midden van het land. The Red Centre wordt het ook wel genoemd, omdat de rotsen en het zand hier rood zijn en het is in het midden van het land. Snap je het idee achter de namen al, haha? Deze tour is echt fantastisch geweest en heb veel leuke dingen gedaan, veel moois gezien, veel gelopen, zon en hitte maar ook veel regen gehad. We hebben geslapen onder de grond in een mijnstadje en in de openlucht omringd door dodelijke slangen en andere beesten. Op een avond vonden we een baby slangetje. De gids vertelde dat het baby slangetje genoeg gif had om 10 volwassen mannen om te leggen, slaaplekker. In de ochtend deden we meestal een hike, omdat het in de middag gewoon weg te heet was om een stuk door de bergen te lopen. Vaak was het zelfs zo dat als het te heet was de park rangers de wandelpaden afsloten zodat er niemand op kon. In Uluru heb je de bekende rots genaamd Ayers Rock, een spirituele plaats voor de oorspronkelijke bewoners van Australië. Normaal gesproken, als het weer goed is wat meestal het geval is in de woestijn, zie je een prachtige zonsondergang bij Ayers Rock. Helaas was het mega bewolkt toen ik er was. De laatste ochtend hebben we een hike gedaan helemaal om de rots heen, zo’n 11 km. Wederom was het weer niet best, het regende zelfs ontzettend hard. Dit was dan wel weer bijzonder omdat ik de watervallen van Ayers Rock heb gezien, wat niet vaak voorkomt. Zo zie je, elk nadeel heeft ook zijn voordeel. Eenmaal aangekomen in Alice Springs was de tour voorbij. De 2800 km in de bus waren voorbij. We hebben de avond afgesloten met een diner met z’n allen en daarna nog een paar drankjes gedaan. Na 1 vrije dag in Alice Springs was het tijd om door te gaan naar Cairns. Zoveel was er ook niet te doen in Alice Springs.

Donderdag 26 januari, op Australia Day, vloog ik naar Cairns. Eenmaal aangekomen zo snel mogelijk alle spullen in het hostel dumpen en Australia Day vieren, een nationale feestdag hier. Ik ben uiteindelijk een week in Cairns gebleven. In deze week ben ik op 2 boot tochten geweest naar het Great Barrier Reef. De eerste keer gingen we met een kleine boot de zee op. Deze ging maar naar 1 locatie waar ik heb gesnorkeld en ook heb gedoken. Zelfs met de regen was het rif prachtig en kleurrijk. De tweede tour was beter en ging naar meerdere locaties om te snorkelen. Dit keer was het een catamaran en was het weer veel beter, net als het eten en de plekken om te snorkelen. Om hier te zwemmen is het verplicht om een Stingersuit aan te hebben. Een soort drysuit wat je moet beschermen van dodelijke kwallen. Deze komen hier voor in de periode van november tot april. Ze zijn zo klein dat je ze niet kan zien, maar als je geprikt wordt is het dodelijk dus maar beter dat pak aan. Verder naar beneden aan de Oostkust komen deze box jelly fish, zo heten ze, niet meer voor. Vanaf Cairns ben ik naar Mission Beach gegaan. Een klein dorpje waar mensen vooral stoppen om te skydiven. Dat heb ik hier niet gedaan want dat wil ik vlakbij Sydney doen. In Mission Beach heb ik een fiets gehuurd en een beetje rond gefietst. Na 2 dagen ben ik verder gegaan naar Townsville. Dit is een wat grotere stad en de plek om de ferry te pakken nar Magnetic Island. Dat heb ik ook gedaan en heb op Magnetic Island de hele dag gelopen. Best wel pittige paden door het bergachtige landschap met de volle zon op m’n kale koppie. Maar wel leuk om te doen, prachtige uitzichten in return. Verder heb ik in Townsville niet zoveel gedaan. Heb daar wel een kroeg gevonden die hun eigen bier brouwt dus daar heb ik eventjes doorgebracht. Elke dag eventjes haha. Na Townsville stond Airlie Beach op het programma. De gateway voor de Whitsundays eilanden. Hier had ik een tour geboekt op een boot voor 2 nachten/ 3 dagen. Eenmaal aangekomen in Airlie Beach had ik nog 1,5 dag voordat de tour begon. In die 1,5 dag niet bijzonder veel gedaan, beetje aan de lagoon gelegen en relaxen. Op veel plekken aan de oostkust hebben ze lagoons waar je kan zwemmen omdat je niet de zee in kan vanwege de jellyfish die je doden. Een ideale uitkomst want als het 32 graden is wil je toch zo nu en dan wel even het water in. De tour naar de Whitsunday eilanden was echt fantastisch. Leuke catamaran, leuke crew, leuke mensen, heerlijk eten, prachtige snorkel plekken, mooie zonsondergangen. Echt top. Het hoogtepunt was wel Whitehaven Beach. Ik was een beetje bang dat het tegen zou vallen door alle mooie plaatjes die ik hiervan al gezien had. Maar niks was minder waar. Het zag en precies zo uit als op de foto’s, nog mooier zelfs omdat je het met je eigen ogen ziet. Parelwit zand en mega helder water, bij uitstek het mooiste strand wat ik ooit gezien heb en misschien wel ooit ga zien. Na 2 nachten op de boot was het weer tijd om aan wal te gaan. Ik had nog wel een week op die boot kunnen blijven, zo leuk. De avond hebben we nog een feestje gehad met iedereen van de boot, was erg gezellig. De volgende dag een kater dus niks gedaan en de dag daarop was het tijd om de nachtbus in te gaan naar Agnes Water / Town of 1770 waar ik voor het eerst ga surfen!

Zo dan, een aardig stukje dacht ik zo. Dit is mijn reis in grote lijnen tot nu toe. Ik zet er later wat foto's op want dat duurt best wel lang. Tot de volgende, see ya!